Eimreiðin - 01.04.1947, Side 15

EIMREH)IN
IIEKLUGOSIÐ 1947
87
T •
^PPafjöll, varð svo liart úti í vikurfallinu, að varla myndi
ambfé hafa lifag af
'rri Heklugos liafa lítt verið rannsökuð, en skilgóðar lýs-
ru um þau í annálum og glöggar frásagnir sjónarvotta, sem
1( 11 ®kýrslur um tjón og eyðileggingu. Gögn Jjessi eru liarm-
visa ættmaeðra okkar og feðra — þjóðarinnar, sem liáði baráttu
af ,riU rri nyHrstíganlega örðugleika náttúruaflanna, hart leikin
ihiingsvana þjóðum, er reyndu að kúga íslenzkt eðli.
a \oru náttúruvísindi ekki mikils metin á Islandi. Miklir
"'danienn, sem Sveinn Pálsson, Eggert Ólafsson og Jónas Hall-
s( f1SS011’ neyddust til að fara bónleiðir milli duttlungafullra
,ana’ aHa lítilsháttar fjárstyrks til ferðalaga og rannsókna.
s^ 01 iil'lin önnur. Hið nýstofnaða íslenzka lýðveldi hefur tekið
til 111 Slnar V1® vtsindin íilvarlega og leggur nú fram skerf sinn
ísia,1 !>|oAa;eldfJallarannsókiia- Er þar mikið í húfi, })ar sem
^ef er einna mesta eldfjallaland heimsins — eina landið, sem
vsnidamönnum kost á að rannsaka eldvöri), sem eru liulin
JOk.h ... gosanna.
A í\
a3 i, 'llorgni ,lins 29. marz, er ég vaknaði um sjöleytið og frétti,
ið i*^a væri tekin að gjósa, ákvað ég samstundis að fara austur
li if -S OOVUnum- Hinar stórbrotnu og ægilegu hamfarir eldgosa
y.sa'u,,t °rkað á liuga minn umfram allt annað. .
i'rí\' Ur^Uln saman 7 „fjallamenn og -konur“: Lydia Zeitner,
Ma„,a - Knudsen’ Þ°rvald ur Þórarinsson, Ósvaldur Knudsen,
að ,lorSeirsson og Kristján Sólmundsson. Ákváðum við
a n°rður fyrir Heklu. tír Reykjavík að sjá bar mekki úr
k0gt]U J'att V1^ austanverðan Hengil. Voru Jieir rismiklir og stór-
Ve^.< t'11' Við höfðum fregnir af, að Ytri-Rangá væri í örum
þ Jttggum við okkur út með vistir og viðleguútbúnað.
Vey]^ ^ ^ ld Hellislieiði sást betur, hvaða ógnaröfl voru þarna að
*• Er nær ,jrh eldstöðvunum, bar mest á ógnandi móbrúnum
VerS’ 0 kilometra háum, sem lá þvert yfir Rangárvelli ofan-
Up U' ,ía^ var askan og vikurinn, sem fyrr um morguninn þeyttist
Seiii *• llál0ftin- Vfir þennan lieljar-bakka gnæfðu gosmekkirnir,
r«u enn liærra og virtust ætla að sprengja gufuhvolf jarðar.
gyllti efstu rönd bakkans inikla og glóði á hnykl-
hþ' 1 ýt°sbólstrunum. Annarlegur dauðablær var í skugganum,
Ul^ s,ibja á snjóföli, er fallið hafði undanfarna daga.