Eimreiðin - 01.04.1947, Qupperneq 60

EIMREIÐIN
Ræða herpreslsins.
Kajli úr óprentaðri bók.
Eftir Kristmann GuSmundsson.
Presturinn, er Eggert Hansson liafði kynnzt fyrsta skiptið sem
liann kom í lierbúðirnar, liafði tekið til máls. Hann sat innst
við arininn og horfði yfir hópinn:
„Okkur kom saman um að ræða orsakir stríðsins. Og ég gat
þess þá, að samkvæmt minni skoðun væru þær hinar sömu og
orsakir allrar baráttu. Nú skulum við tala um málið og vita,
livorl ekki er liægt að komast að einliverri niðurstöðu“.
Það þurfti ekki lengi að livetja ungu mennina til að láta í Ijós
álit sitt. ■— 1 fyrstu lilustaði Eggert naumast á þá. Hugur hans
reikaði víða, en ein og önnur setning komst þó inn í vitund hans:
„Eitt tók stríðið frá okkur öllum: öryggi lífsins. Nú vitum við,
hversu hverful tilvera okkar er. Hvar eigum við að leita þess, er
geti bætt okkur tjónið, og er nokkuð slíkt til?“
„Að vísu er eins og grunnurinn liafi hilað undir fótum okkar.
En þó finnst mér stundum eins og þetta öryggisleysi geri glöðu
stundirnar ennþá skemmtilegri? Ég nýt lífsins á annan liátt,
kannske betur en fyrr?“
„Til hvers fæddumst við, ef við eigum nú að deyja, áður en
við höfum lifað lífinu? Getur hugsazt að til sé framliald eftir
dauðann og að við fáum þar það, sem við förum á mis við
hér?“
„Ef við deyjurn, þá föllum við fyrir frelsið!“
„Við þurfum ekki á öðru lífi að halda, ef við lifum þessu á
mannsæmandi hátt!“
„Ollum virðist koma saman um, að frelsið sé hezta og ómiss-
anlegasta gjöf tilverunnar. En hvaS er frelsi? Er ekki kominú
tími til að endurskoða þettu hugtak?“
„Við verðum að læra að liata þá, sem steypa heiminuni 1
ógæfu!“
„Rekið hina vitfirrtu stjórnmálaglópa, auðsafnara og valda-