Eimreiðin - 01.04.1947, Page 23

EIMREIÐIN
^úi ir Bergsson:
Tvö kvæði.
KVÖLD.
/Vú dregur nóttin dökka voö
á dagsins livílurúm,
og eftir sólar geislagno'S
Um geiminn siglir húm.
Eg heyri út viS hleina og sker
«3 hafiS varpar önd,
er Wöni tíminn fram hjá fer
i fjarlœg myrkurlönd.
Svo hvarf mér þessi kœra stund
og kemur aldrei meir.
Meö vinum átti’ ég fegins fund,
en farnir eru þeir.
Sem snöggvast Ijómi leiftur bjart
er lítið dœgurskeiö,
svo breiöist myrkriö, mjúkt og svart,
á mína og þeirra leiö.
RAFMAGNSSTÓLLINN.
Hann settist í stólinn, og svo var þaö gert,
á svipstundu var þaö búiö:
Járnhring aö úlnliö og ökla hert
oitt augnablik, handfangi snúiö.