Eimreiðin - 01.04.1947, Síða 33

eimreiðin
LlFSÞÆGINDI OG LÍFSHAMINGJA
105
“^a jjfnframt í för með sér aukna mannlega hamingju og far-
, ^*1 Íufnvel í þessu sjáum vér, ef rýnl er undir vfirborfíið,
.* er aSeins um breytingu a3 ræða á skilyrðum til lífsliam-
f^JU' ^áttúran liefur liér, sem oftar í samskonar baráttu manna
^rir t,vi' aú sigrast á lienni, goldið okkur rauðan belg fvrir gráan.
eHa sýnir t. d. ellisjúkdómafræðin, sem stöðugt færist í aukana
^nnan læknisfræðinnar, síhækkandi ellistyrkir til gamals fólks,
. lhkyggi|cira fjölgun gamalmenna í hlutfalli við æskulýðinn
•úidiun, þar sem barnsfæðingum fer fækkandi, o. fl., o. fl. Heilsu-
þ nuJni heldur lífinu í langt um fleira gömlu fólki en áður, en
I ?anila fólk er ekki að sama skapi farsælla, frjósamara og
,ra seni það lifir lengur, heldur þvert á móti. Meira að segja
stálf
sk
lraust fólk er ekki alltaf undantekningarlaust betra, meira
I aPandi né hamingjusamara en heilsuveilt fólk, það liefur aðeins
tn ®kilyrði til að vera það en þeir sjúku.
] >e,a þá stjórnmálin og uppeldismálin hjálpað til að skapa
j llnngju, á því stigi, sem þau standa á nú í menningarlöndum
1118 ‘ Stjórn- og liagkerfi ná að sama skapi góðum árangri,
.1 t>eirn tekst að útiloka liættur og freistingar frá þegnunum.
i .íietur þetta aldrei, liversu vel sem til þess er stofnað,
sj( . ^ reistar ætíð fárra manna til að fullnægja valdagræðgi
.r,.f < n neyðir meiri lilutann til ábyrgðarlausrar lilýðni og undir-
jir U 'n'1 böð og hönn einvaldsins. Ef stjórn- og liagkerfi elur á
°g I p' U^*rn<k grl,nrnd og valdagræðgi, elur á liræsni, þrælsótta
v. * lu<Jri hlýðni, þá er það þjóðhættulegt og fjandsamlegt allri
úi'kif ^ ^'* ^alsækl þegnanna. Ef það aftur á móti gefur ekki
]e^f, U ri ,lJ drottnunargirni, verðlaunar hvorki ágirnd né græðgi,
vj. ^ kvorki hroka né griinmd að ráða, en lætur stjórnast af
1UUjni °g áhyrgðartilfinningu, þá ætti það að reynast eftir-
^narvert og gagnlegt.
°g , 'n'S'un 8ýnir, að flestar byltingar, bæði í stjórnarfarslegum
ára Ju^hagslegl1m efnum, liafa mistekizt og borið miklu minni
I j^|Ur 1 þá átt að auka á lífshamingju manna en búizt var við.
því'. jnK,1,n hafa úreltar þjóðfélagshvggingar hrunið í rústir, af
ul'p •' ^ VOrU or^nar þjóðhættulegar. En þær nýju, sem risu
l,r- rilstnm byltinganna, urðu nýjum kynslóðum freisting og
eða •* * *e a’ ýmist á sama liátt og hinar gömlu höfðu reynzt
eiln hættulegri hátt. Valdið getur t. d. orðið alveg jafn