Eimreiðin - 01.04.1947, Qupperneq 34

106
LÍFSÞÆGINDÍ OG LÍFSHAMINGJA
eimreiðiN
hættulegt í höndum stjórnmálamanna og drottnara, vegna aðstöðu
þeirra í einræðisstjórnum og kirkjulegum valdastofnunum, eins
og í liöndum auðjöfra, vegna auðæfa þeirra.
Stórtækar pólitískar breytingar eru oftast gerðar vissum ein-
staklingum, flokkum eða stéttum í hag, fremur en að þær séu
einlægar og heiðarlegar tilraunir til heilla öllum jafnt. Laga-
setningar þjóðþinga valda sjaldnast varanlegri farsæld, aukinni
góðvild og skapandi framkvæmdaþreki ineðal þegnanna. Það
mesta, sem hægt er að segja þeim til liróss, er, að þær geta koniið
í veg fyrir ýmiskonar ódæði og útrýmt ýmiskonar ytri eymd og
bágindum. Þannig getur dugleg lögregla dregið úr löngun manna
til að fremja glæpi. Skynsamlegar opinberar ráðstafanir um
útvegun og dreifingu fæðu geta bætt úr matarskorti. Og góo
stjórn getur með viðeigandi löggjöf dregið lir atvinnuleysi og
eymd. En því miður hafa þessar og þvílíkar umbætur oftast orðio
á kostnað persónulegs frelsis þegnanna. Svo langt hefur þetta
gengið í sumum löndum, að leitt liefur til algers andlegs þræl-
dóms. Lífið er nú þannig, að enginn þarf að halda, að liaiin
öðlist nokkuð af gæðum þess fyrir ekki neitt. Löggjöf til að koina
í veg fyrir vissar freistingar og orsakir ýmiskonar böls, verðut
aldrei út af fyrir sig fullkomin trygging fyrir því, að mennirnir
verði betri og hamingjusamari en áður. Sannleikurinn er sá, að
góðvild og hamingja er að mestu óháð ytri skilyrðum. Hani'
ingjan verður hvorki aukin né rýrð með lagaboðum. Hún er
undir því komin, hvort oss tek$t að lifa í samræmi við ákveðin,
eilíf lögmál lífsins eða ekki, en ytri lífsgæði ráða þar injög litlu um-
Ef vér athugum gildi uppeldis, eins og það er nú og hefut
verið, fyrir hamingju manna, þá verður svipað uppi á teningnuni'
Mennirnir mótast í samræmi við trú sína. Og á hvað þeir trúa,
er undir því komið, hvað þeim liefur verið kennt í uppvextinuiU'
Nú á tímum gerast margir til að kenna þeim ungu þann veg?
sem þeir eigi að ganga. Þar eru hvorki foreldrar né skólar eimr
um hituna. Barátlan um æskulýðinn er alkunnugt fyrirbrigði 1
þjóðlífinu. Sljónmiálaflokkar, kirkjudeildir, blöð, bækur °'r
kvikmyndir eru þar mikilvirkir stríðsaðilar, sem berjast uin sáhr
unglinganna. Hamingja, góðvild og skapandi orka til dáða eru
ekki sérstaklega áberandi í starfi margra þeirra up|)eldisaðila’