Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 76

eimreiðiN'
Leiklisíin.
Leikfélcig Reykjavíkur: Gullna hliáiö —
Galdra-Loftur — Volpone.
Fjalakötturinn: Meðan við bíðum.
Leikfélag Hafnarfjarðar: Gasljðs.
Menntaskólaleikurinn 1949: Mirandólína.
Stundum er tekið svo til orða
í leikdómum, að frammistaða leik-
enda sé boðleg' hvar sem er, og
myndi leiksýningin í heild sóma
sér vel á meiri háttar leiksviði.
Slíkt er náttúrlega sagt í beztu
meiningu, en gefur í rauninni
ranga hugmynd um stigatölu leik-
menntar vorrar á heimsmæli-
kvarða. íslenzk leiklist er sprottin
upp úr starfi áhugamanna, og öll
hin beztu og sérkennilegustu ein-
kenni sækir hún þangað. Þetta
þýðir ekki, að kunnátta og tækni,
hvort heldur sóttar í innlenda eða
erlenda leikskóla, komi ekki að
gagni hér á leiksviðinu, þvert á
móti. Kunnátta hinna lærðari
manna í listgreininni hefur á
síðustu áratugum feykt burt
stöðnun og sérhyggju, sem vissu-
lega er versta vá áhugamannsins.
En hversu starsýnt sem manni
kann að verða á leik hinna færustu
kunnáttumanna á erlendum leik-
sviðum og hversu vel sem leik-
brögð þeirra eru höfð eftir hér
á leiksviðinu, þá er það ekki þessi
list, sem yljar íslendingum um
hjartaræturnar. Þess vegna er
samanburðurinn á list þeirra og
list vorri ranglátur gagnvart þeim
listamönnum, sem íslenzkt leiksvið
hefur alið.
Starfsemi Leikfélags Reykjavík-
ur á iiðnu hausti og það sem af
er vetri talar sínu máli. Leikföri"
til Finnlands með „Gullna hliðið“
var stórmerkur áfangi í íslenzki'1
leiksögu, ekki vegna þess sérstak-
lega, að leikurinn sómdi sér vel a
hinu stóra leiksviði, heldur vegna
þess að leikmeðferðin öll, innlifu"
leikenda í hlutverkin og túlkun
þjóðlegra eiginda, stóðst prófraun,
vakti athygli sem islenzk leiklist-
Það þykir ef til vill mikið í munni,
en maður fær vart varizt þein1
hugsun, að einmitt þessi list, arf'
urinn frá Iðnó, sé að sínu leyt1
ekki minna virði fyrir þjóðlíf voi't
en t. d. leikur hinna frægu Abbey'
leikara fyrir írskt þjóðlíf. Margt
er líkt með skyldum, írum og ís'
lendingum. Hjá báðum er áber-
andi sterk innlifun í hlutverkin,
myndauðgi í látbragði og tali, rík
hneigð til að strika undir skaP'
brigði og leiða fram sérkennilega1'
persónur úr dökkmyndasafni þjóð'
lífsins. Arndís Björnsdóttir
Brynjólfur Jóliannesson áttu sanU'
arlega skilið annað og meira ei>
heiðarlegt umtal fyrir leikinn 1