Eimreiðin - 01.01.1954, Síða 28

8
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
eimreiðin
bregða, fremur en Hákon Nesjamaður, er hann gerði hið sama
með fulltingi Jörundar hundadagakóngs, svo sem Þorsteinn Er-
lingsson lýsir í kvæði sínu. En hér kom ekki einu sinni neitt
hundadagakóngsleyfi til, enda hafa Danir hér sýnt, að þeir eru
skjótráðir og hiklausir, og mættum vér margt af þeim læra í því
efni.
Undirtektir brezkra stjórnarvalda og brezkra togara-útgerðar-
manna við útfærslu fiskifriðunarlínunnar umhverfis ísland hafa
orðið vatn á myllu þeirra tiltölulega fáu hér
FiskifriSunar- á landi, sem vilja gera mikið úr og halda á
línan og Bretar. lofti brezkri ágengni.
Því miður hefur brezk framkoma í þessu
máli gert þeim erfitt fyrir um varnir hér heima, sem hafa hingað
til trúað á og túlkað réttlætiskennd og heiðarleik brezka heims-
veldisins í viðskiptum við smáþjóðir. Hitt er vart að undra, þó
að brezkir togaraútgerðarmenn hafi í þessu máli afhjúpað sína
ofbeldishneigð undir fölsku yfirskini. Þeir menn, sem eru svo
uppblásnir af stórmennsku, að þeir telja sig hina einu réttu aðila
í milliríkjamáli, af því að það snertir hagsmuni þeirra, eru ekki
líklegir til að vekja virðingu eða skapa traust mótaðilans.
Það, sem vekur furðu hér heima, er, að sjálf brezka stjórnin
virðist vera að reyna að láta líta svo út, sem íslendingar hafi
framið eitthvert glapræði með gjörðum sínum í þessu máli. Hún
telur sig vilja gefa íslenzku stjórninni tækifæri til að bæta fyrir
þetta glapræði, með því að hefjast handa um að semja af sér
það, sem búið er að ákveða á lögformlegan hátt. En íslendingar
vilja ekki bæta ráð sitt né tala við brezku stjórnina, segir hún
sjálf. Þannig er skýrt frá því í „Fishing News“ 5. febrúar þ. á.,
að þegar Hector Hughes, þingmaður frá Aberdeen, spurðist fyrir
um, hvað gengi í málinu, hafi Dodds-Parker, aðstoðarutanríkis-
ráðherra, svarað á þessa leið: „Stjórn hennar hátignar er óðf ús
á að ganga til samninga, en íslenzka stjórnin hefur til þessa verið
ó f ú s á að ræða fiskveiðitakmörk þau, sem hún hefur verið
að reyna að setja." Svo mörg eru þau orð.
Landhelgismálið á sér langa sögu og ekki ófróðlega. Árið 1901
gerðu Danir samning við Breta um fiskveiðitakmörk umhverfis
Island, að íslendingum algerlega forspurðum og án þeirra sam-
þykkis, enda töldu Danir sig hina einu réttu samningsaðila fyrir
íslands hönd í þessu máli sem öðrum. Samningur þessi var óupp-
segjanlegur í hálfa öld, en haustið 1949 tilkynnti íslenzka ríkis-