Eimreiðin - 01.01.1954, Side 29

EIMREIÐIN
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
9
stjórnin brezku stjórninni, að samningnum væri sagt upp jafn-
skjótt og sarnningstíminn væri útrunninn. Bretar vildu fá nýjan
samning eða öllu heldur hinn gamla framlengdan, en samkomu-
,a9 náðist ekki, og féll því landhelgissamningurinn svonefndi frá
1901 úr gildi 3. október 1951.
Um sama leyti stóð yfir málarekstur fyrir Alþjóðadómstólnum
1 Haag í landhelgisdeilu Breta og Norðmanna, og taldi íslenzka
stjórnin því rétt að bíða úrslita í þeirri deilu, áður en hún tæki end-
anlega ákvörðun um framtíðarskipulag fiskveiðitakmarka hér. Með
Þetta fyrir augum var t. d. reglugerð sú um bann við botnvörpu-
°9 dragnótaveiðum innan 4 mílna takmarka fyrir Norðurlandi,
sem sett var í apríl 1950, ekki látin ná til brezkra skipa. Þegar
svo dómur féll í landhelgisdeilu Norðmanna og Breta, í dezember
1951, á þá lund, að viðurkenndur var réttur Norðmanna til 4
mílna landhelgislínu, sem dregin væri fyrir firði og flóa, tilkynnti
íslenzka stjórnin Bretum, að hún teldi sig hafa rétt til að stækka
friðunarsvæðið, og vildu þá Bretar fá okkur til að semja um
málið. En enginn sá samningsgrundvöilur náðist, sem íslenzka
stjórnin taldi hægt að byggja á.
Þegar samningsleiðin reyndist lokuð, gaf íslenzka stjórnin út
reglugerð, 19. marz 1952, um verndun fiskimiða umhverfis ísland.
í þessari reglugerð er svo ákveðið, að allar botnvörpu- og drag-
nótaveiðar umhverfis ísland innan línu, sem dregin er 4 sjómílur
fpá yztu annesjum, eyjum eða skerjum og þvert fyrir mynni flóa
°g fjarða, skuli bannaðar. Mótmæli bárust þegar frá brezku stjórn-
'nni, og fóru orðsendingar á milli, en án árangurs, og gekk reglu-
gerðin í gildi 15. maí 1952.
Nú skyldi maður ætla, að brezka stjórnin legði mál þetta fyrir
^lþjóðadómstólinn í Haag, hafi hún verið svo viss í sinni sök,
sem hún lét, um að íslendingar færu með rangt mál og lögleysu.
En svo hefur þó ekki reynzt, og eftir öllum sólarmerkjum að
^sma, virðist brezka stjórnin ófús á að leggja málið í dóm. Hins
vegar hefur hún viljað þvæla íslenzku stjórninni út í samninga-
'Þakk og jafnframt látið það viðgangast, að ekki sé sagt, ýtt undir
Það, að brezkir togaraeigendur beittu íslenzka útgerð ofbeldi með
Því að koma í veg fyrir sölu hennar á ísfiski í brezkum höfnum.
Ep saga þeirra aðgerða öll hin fáránlegasta, og hafa bolabrögð
t*pezkra útgerðarmanna í því máli varpað heldur ófögrum blæ á
einlægnina í hjalinu um samvinnu þjóða og gagnkvæm viðskipti,
enda álitamál hvort löndunarbannið, sem að vísu hefur ekki tekizt