Eimreiðin - 01.01.1954, Blaðsíða 35

EIMREIÐIN
ÖRFLEYGAR STUNDIR
15
En bróðir hans, sem bana hlaut á örskotsstund fyrir þrjátíu
arum, hann liggur nú hér meðal líkanna í þessum haug.
Verkamennimir hafa mokað burt grassverðinum, eru
komnir niður úr frostlaginu og teknir að grafa í mjúkan
leirinn undir því. Þeir grafa nú gætilegar en áður, með meiri
eftirvæntingu. Og brátt snerta rekumar eitthvað í leirnum.
Eökkir dúkar koma í ljós. Mennirnir grafa mjúklega með
berum höndunum og losa úr faðmi jarðar þá, sem í gröf-
iuni hafa legið.
Verkamennirnir hreinsa leirinn úr andliti og fötum hinna
framliðnu. Leirinn hefur hvorki meitt þá né óhreinkað. Hann
hefur klætt þá skjólgóðum skrúða. Og nú fellur hann af
heim eins og nátthjúpur, en við blasa andlitin, nakin og hrein.
Eram í dagsljósið koma hinir dauðu eins og þeir voru lagðir
til fyrir þrjátiu árum. Þeir liggja í röðum, hlið við hlið, í
gröfinni. Þetta eru flest ungir menn, í sömu fötunum, með
sömu stígvélin á fótunum og þá, — þeir eru komnir aftur
út úr tilveruleysi tímans.
Noklcrar örskotsstundir birtast á ný.
Jóhannes starir hálfruglaður á þessa sjón. Þeir eru komnir
aftur. Þarna er stóri bróðir. Á fótunum hefur hann stígvélin,
sem Heikki skóari smíðaði. Og innan undir skónum er stóri
hróðir klæddur í sokkana, sem mamma heitin prjónaði. —
Og stóri bróðir er enn ungur maður um tvítugt, en hann,
htli bróðir, orðinn gamall maður----------.
Stóri bróðir er kominn út úr tilveruleysi tímans. í vasa
hans er úrið-----------sko, stóri vísirinn stendur á fimm
fthnútum yfir þrjú, — það er augnablikið, þegar----------.
Og hugur Jóhannesar hverfur til þessara löngu liðnu ör-
skotsatburða.
* * * * #
Borgarastyrjöld geisaði í landinu, og dauðinn sló með sigð
sinni æskumenn þess. En stóri bróðir hafði verið tekinn til
^snga. Og mamma hafði sent Jóhannes að heiman, úr kof-
anum í afskekkta þorpinu, til þess að færa stóra bróður
hrauð, ost og nýja sokka.
Og nú stendur Jóhannes á eyðilegum járnbrautarpallinum