Eimreiðin - 01.01.1954, Qupperneq 49

eimreiðin
Á HIMBRIMA-SLÖÐUM
29
að engin orð fá lýst. Þangað leitar hugur minn til hinna fögru
sumargesta þeirra, fuglanna. Og þangað verð ég að komast og
gista hjá þeim eina fagra sumarnótt inni við heiðavötnin björtu.
Kýs ég þá að fara einförum og komast þannig í sem nánast
samræmi við náttúruna.
Á Ráðhússtorgi Akureyrar stíg ég inn í bilinn að morgni dags,
°g síðan er brunað af stað í austurátt mót hækkandi sól og nýju
lífi í skauti náttúrunnar. Brátt er Akureyri að baki. Bíllinn
brunar um heiðar og dali og nemur fyrst staðar austur við
Laxá. Ég er fljótur út úr bílnum og tek bakpoka minn og tjald,
°g þar skilst með okkur. Að vörmu spori er bíllinn horfinn.
Hér stend ég einn við fegurstu á landsins. 1 stríðum straumi
rennur hún hér milli skrúðgrænna hólma og eyja, sem bryddar
eru hvönn og hófsóley og miklum gróðri öðrum. Ég geng fram
á bakkann til að gá betur að. Þarna er lítil vík eða vik inn í
bakkann, og þar er vatnið lygnt, en fyrir utan er ólgandi straum-
jaðarinn. Inni í lygnunni er stóra-toppönd með 12 unga, og
verður nú heldur en ekki óróleg, er hún verður mín vör. En
ég hverf óðar frá bakkanum, svo að ungarnir skuli ekki styggj-
ast út í strauminn.
Nú er langt síðan ég hef séð stóru-toppönd. Þykir mér gott
að vita, að hún er þó ekki alveg útdauð enn. Ég geng nú upp
með ánni og yfir brúna. Hér er hún í tvennu lagi, og tengir
hana saman hólmi í miðri ánni. Mun það vera eini blómskrýddi
brúarstöpullinn á öllu landinu! Þannig er frjósemi Laxár, að
hún breytir köldum klettimnn í ilmandi blómskrúð.
Nú er lagt á brattann fyrir alvöru, og er stefnt í norðaustur,
því að í þá átt er helzt þess að leita, sem ég æski að finna í
nótt. Að kvöldi dags er ég staddur undir hárri fjallshlíð. Við
rætur fjallsins er blikandi stöðuvatn, ekki ýkjastórt að vísu, en
einkennilega fagurt. Bakkarnir umhverfis það eru vaxnir feg-
ursta gróðri, sem völ er á, og úti í vatninu eru hólmar með svip-
uðum gróðri. Nú er blæjalogn, og rósrauð kvöldskýin svífa hægt
um himinhvolfið og speglast í blækyrru vatninu. Alls staðar
kveða við kvöldljóð fuglanna. Kyrrð og friður ríkir.
Ég er orðinn bæði þreyttur og svangur og tek að svipast um
eftir tjaldstað, en alls staðar eru gulvíðirunnarnir fyrir. Loks
finn ég þó lítið rjóður og kem þar fyrir tjaldinu. Meðan ég er