Eimreiðin - 01.01.1954, Page 60

^3 ^J*\ról?círcj er(\i.
Er sumar skipið setti í naust
með sorgarraust
og vetur hélt aS verði, —
já, það var seint um svalbjart haust,
að sá ég Krókárgerði.
Ég fótgangandi fetaði einn,
i ferðum seinn,
á grjóts og þúfna þústum.
Það virtist ekki vegur neinn,
er vísaði að þeim rústum.
Ið forna býli horfir hátt
í heiðar átt
á vegum sviptivinda,
méð hrjóstrugt túnið, harla smátt,
á hörðum brekku rinda.
Þar voru nokkur veggjabrot,
með vik og skot,
í krílistúnsins kraga,
sem almennings var orðinn not
um áratugi og daga.
Um túnið lítill lœkur rann
og lopa spann,
sem hljóðmál vœri hjalað.
Svo lengi fyrrum hefur hann
víst hreysisbúum svaláð. —