Eimreiðin - 01.01.1954, Side 63

Unnur Sigurðardóttir:
Hamingjubiéiið til hans pabba.
[Höfundur þessarar smásögu, XJnnur SigurOardóttir frá Vestur-Sáms-
stööum í FljótshlíO, er aðeins 17 ára og segist hafa haft óstjórnlega
löngun til að semja sögur frá því hún man fyrst eftir sér. Hamingju-
bréfiö hennar er tekið úr safni smásagna, sem þessi ungi höfundur hefur
samið og liggja óbirtar í handriti. Sagan er það fyrsta, sem birtist eftir
hana á prenti. — Ritstj.'i
Það hefur hent mig slíkt, að ég get ekki látið vera að skrifa.
Já, hamingjan hefur snarað mig og dembt mér ofan í lukku-
Pottinn, og nú get ég lifað í alsælum draumi það, sem eftir er
®vinnar.
*
Nei, ég er víst enginn rithöfundur, og þegar ég ætla að reyna
að vera skáldlegur, þá verður það asnalegt hjá mér.
Ég get víst ekki skrifað um þetta, eins og mig langar til. Ég er
gersneyddur allri listgáfu og þeim hæfileika að geta komið orðum
°g hugsunum mínum á prent.
Ó, — ég er í svo miklu uppnámi.
Ég verð að skrifa.
Þóra! (Þetta orð er víst það eina, sem ég get skrifað. Ég held
ég gæti skrifað það endalaust.)
Þóra, ég er svo hamingjusamur, Þóra, — þú ert búin að gera
rnig svo hamingjusaman, Þóra.
*
Nei, þetta þýðir ekkert. Nú er ég búinn að sitja hérna í tíu
ttúnútur og er ekkert byrjaður á sögunni, sem ég þóttist ætla að
skrifa, sögunni, sem átti víst að heita „sönn ferðasaga" eða „sönn
ástarsaga“. En það er sama, hvað hún átti að heita, hún kemur
víst aldrei. Ég get ekkert skrifað.
En ég verð. Ég finn mig blátt áfram knúinn til þess.
Ég verð að skrifa um, hvemig það atvikaðist, að ég er ekki