Eimreiðin - 01.01.1954, Qupperneq 71

EIMREIÐIN
UM ÞJÓÐSÖGUR
51
Vel gert, hvar sem hún er eður fram kemur, að hugga hana og
styrkja með guðs orði og hollum ráðum og sérdeilis þeim góðu
°g umhyggjusömu guðs kennimönnum og kristilegum fríheitum,
af því að ekkert illt er sannprófað upp á hana síðan hún meðtók
altarissakramentum hér í Ámeskirkju, og er það sannarlega satt,
að bæði ég og allt mitt sóknarfólk sjáum það gjarnan, og viljum
það helzt, að henni verði allt að góðu upp héðan, lifi sem lengst
°g lukkist sem bezt, guði til dýrðar, kristninni til uppbyggingar,
sjálfri sér til heiðurs og mest og bezt til eilífrar sælu og sálu-
hjálpar fyrir drottinn vom Jesúm Kristum. Amen.
1658
Þann 3. septembris
Þorvarður Magnússon
af hreinu hjarta og m. e. h. skrifað.
(Heimildir: Hndrs. Thotts 2110 4to. — Lbs. 2302, 4to).
Um alla dvalarstaði Galdra-Möngu, meðan hún fór huldu höfði
Rieð líflátsdóminn og bálköstinn ógnandi yfir höfði sér, er ekki með
vissu vitað, en fjöldi þjóðsagna er til um hana frá þessum tíma,
einkum í sambandi við Aðalvík á Ströndum, Gmnnavík í Jökul-
fjörðum og Snæfjallaströnd við ísafjarðardjúp. Allt em það hind-
Urvitnasagnir, sem engar reiður er hægt á að henda. Vitað er
þó með vissu, að hún flúði fyrst á náðir séra Torfa Snæbjamar-
sonar að Kirkjubóli í Langadal og fól honum til geymslu hin
áýrmætu handrit föður síns, er hún hafði bjargað undan bálinu.
Uenda öll líkindi til þess, að þessi glæsilega og gáfaða unga stúlka
hafi „strokið" með ráðum og að undirlagi sóknarprests síns, séra
Þorvarðar Magnússonar, og haft frá honum meðmælabréf eða
>>reisupassa“ til þeirra prestanna í ísafjarðarsýslu, séra Torfa á
Kirkjubóli í Langadal og séra Tómasar Þórðarsonar á Snæfjöllum.
Séra Tómas hafði tekið við Snæfjallastað árið 1629 af séra Jóni
Þorleifssyni, föður Jóns Snæfjalladraugs, er fórst af slysi 1611,
en gekk aftur og gerðist langmagnaðasta afturganga, sem nokkm
sinni hefur þekkzt á íslandi — og er þá mikið sagt. Þjóðfrægastur
ev Snæfjalla-fjandinn samt af viðureign þeirra Þorleifs Þórðar-
sonar (Galdra-Leifa) og Jóns Guðmundssonar lærða, er kvað
fjandafælu á drauginn, 164 erindi, og Snjáfjallavísur, 29 erindi.
í skjóli þeirra prestanna, Tómasar og Torfa, dvaldi Margrét
nieðan galdramál hennar biðu úrslita. Eftir að Tómas Snæfjalla-
Prestur hafði misst fyrri konu sína, gerðist Margrét Þórðardóttir
bústýra hans meðan galdrarykti hennar var enn ekki til lykta