Eimreiðin - 01.01.1954, Qupperneq 97

EIMREIÐIN
RITSJÁ
77
Á stuðlafótum fer ei lengur,
né fjöðrum léttum sveiflast é,
en klumbufótum krepptum gengur
um keldudrag og mýrarflá
bað skáldakyn, sem ísland erfði,
er aldna sveitin hneig í val,
og um í flag og órækt hverfði
þar akurrein og grænum dal.
Þungur dómur, bykir mörgum, en
bragarhót gerir höf. siðar í kvæðinu
með þvi að spá fram í timann og
baeta við:
Nei, harpan bin skal heyrast aftur,
svo hlustað verði um dal og strönd,
og unun ljóðs og undrakraftur
af orku bjóðar leysa bönd;
bó nú sé höfgi á huga binum
og hljóms sé vant í strenginn binn,
mun koma skáld, með söngvi sinum
er syngi betri tima inn.
önnur römm ádeila é hræsni og
yfirdrepsskap er kvæðið AS honum
látnum, sem hefst é þessu erindi:
Þig krókódílar gráta genginn,
beir grétu aldrei bina raun;
big studdi í þínu stríði enginn.
Þú steinkast hlauzt í verkalaun;
bó vannstu dyggast, vannstu mest,
bitt verk var betra en hinna flest.
Nokkrar ljóðaþýðingar eru meðal
kvæ5a þessara, flestar úr ensku, og
allmörg erfiljóð, þar á meðal hryn-
henda ein um Guðmund skáld Frið-
jónsson látinn, hans þar lofsamlega
°g að verðleikum minnst, enda víða
Vel komizt að orði. Hefur höf. með
erfiljóðum sínum sannað vel sína
eigin umsögn í ferskeytlu einni, af
Eoörgum, í Visnakverinu, en sú vísa
er svona:
Sést ei steinn, er sýni hvar
sorg á reit í garði.
Ljóðið aleitt löngum var
landans minnisvarði.
Snæbjörn Jónsson segir í visum
til hugsanlegra lesenda:
Mundu, ef lest mitt ljóðakver,
landsjóðsfé gafst aldrei mér,
heimtaðu ekki, að á við þá
yrki, er ríkisgullið fá.
Hér yrkir höf. móti betri vitund,
ef hann heldur, að skáldastyrkirnir
svonefndu geri nokkurn að skáldi. En
hann veit betur en hann lætur. Og
svo mikið er víst, að hann hefur með
þessu Visnakveri sinu sýnt, að hann
getur ort á við sum þau skáld, „er
ríkisgullið fá“. Með því er nú heldur
ekki mikið sagt. En ekki munu ljóð-
elskir menn, sem kynna sér kver
þetta, verða vonsviknir með öllu, þvi
að þar er að finna, innan um, góð
kvæði, sem geta orðið langlif í land-
inu, engu siður en ljóð landsjóðs-
skáldanna sumra, sem höf. hendir
gaman að í visum sinum.
Sv. S.
NÝYRÐI I. Dr. Sveinn Bergsveins-
son tók saman. Reykjavík 1953
(MenntamálaráSuneytiS).
Þetta safn nýyrða í íslenzku, sem
hefur að geyma um 6000 orð, er
miðað við það, að þau séu síðar fram-
komin en þau orð, sem prentuð eru i
Orðabók Sigfúsar Blöndals. Nýyrðin
eru úr eðlisfræði, kjarneðlisfræði, raf-
tækni, efnafræði og skyldum grein-
um, bifvélatækni, sálarfræði, rök-
fræði, liffræði, erfðafræði, ennfremur
nokkur almenn fræðiheiti og ýmis
önnur heiti. Síðari hluti bókarinnar
er skrá yfir þau erlend orð, sem þýdd
eru í fyrri hlutanum og vísað til
þeirrar blaðsiðu, þar sem íslenzka
þýðingarorðið er að finna. Er það