Eimreiðin - 01.07.1957, Qupperneq 42

EIMREIÐIN
194
um í guðanna ríki‘.“ Hann náði sér ekki upp og þagnaði
alveg. Svo seig liann niður með kassanum og fór hálfur inn
í liann við fallið. Undir var hálmur.
„Hér verð ég,“ sagði hann ákveðinn.
„Að Jieyra til þín. Ætlarðu kannski að hringa þig þarna
niður í hálminn eins og hundur?" sagði konan mædd.
„Eins og hundur? Vei/.tu það ekki, að í þúsund ár — í
þúsund ár sváfu íslenzkir höfðingjar á liálmi, meðan alþýðan
lá við heydýnur og lirís. Hálmurinn var nefnilega danskur
og er danskur enn,“ sagði hann og lét fara sæmilega um sig.
„Hættu nú þessari vitleysu,“ bað hún enn.
„Hættu sjálf þinni ]anga-langa-langa-lönguvitleysu.“
„Þú verður ekki hér í nótt fyrir hunda og manna fótum.“
Hún kraup niður að honum og togaði í hann.
„í nótt mega allir gera allt, ég líka. í nótt er lifað — á
morgun dáið.“
„Vertu nú einu sinni eins og maður. Stattu nú upp og
komdu.“
„Nei.
Fótsár af ævinnar eyðimörk,
einn nnaðsblett fann ég — til þess að deyja ...“
„Hættu nú þessu. Þú ferð að deyja, ef þú kemur ekki. Við
verðum að fara að komast heim.“
Hann hló óskaplega. „Ha, ha, ha! Þú heldur, að ég tah
óráð, þegar ég flyt þér það bezta af því bezta eftir F.inar Ben.
Nei, far þú heim. Farðu!“
„Hana, komdu nú,“ sagði hún og rétti sig upp.
„Viltu heyra meira? Ég kann fleira eftir Einar. Á ég að
fara með Tínarsmiðjur fyrir þig?
Eldar brenna yfir Tíni
eins og sterkir vitar skíni.
Myrkrið ljósið . . .“
„Nei. í guðsbænum!" tók hún fram í og var í fyrsta skiph
æst.