Eimreiðin - 01.05.1961, Blaðsíða 97

EIMREIÐIN
185
'> einstaklingurinn getur látið sér nægja að hugsa um vandamal
,lalfs sín. Hemingway tók aldrei þátt í slíkri jarðyrkju, enda var
'nnum veiðimennska í blóð borin. En kannski var það ekki til-
1 Jun, að svo fór sem fór, þegar veiðigarpinum slynga mistókst
(PCtta eina sinn að bandleika byssuna sína? Sennilega hefur hann
rum fremur kosið sléttulíf farsældarinnar bræðrum sínum og
'stlu,n til handa, en sjálfur viljað eiga heima uppi til fjalla.
. vi Hemingways var leit að því, sem bversdagsmönnum stendur
u8'i af, _ Qg stuncjum þótti hún sókn í þá átt. Honurn virtist unun
** í lífsháska, og hann kunni sér naumast hóf. Einu sinni
1 llann talinn af í flugslysi og las þá minningargreinar um sig í
^enttsblöðunum. Margoft lék fjör hans á bláþræði. Slíkt var sam-
mið ntilli skáldskaparins og veruleikans í fari þessa einkennilega
agnris °g merkilega ritsnillings. Þess vegna er sízt að furða, þó
þ^. °%ar hans sýnist trúverðugar að sögulokum, því að heimild
yjlrra reynist líf og ævi höfundarins. Svo raunsannar eru bækur
heemingways, þrátt fyrir lygilega tækni og stílbrögð, sem minna
.?t a dávald. Og þau spor hans rnást ekki að sinni af sjávarsandi
1 msbókmenntanna, þó að þar skiptist á flóð og fjara og margir
þangað leið sína.
lrii Hemingways á nýja skáldakynslóð verða hér hvorki rakin
m.mutin. Hitt liggur í augum uppi, að með honum urðu tíma-
ið (f' S'%u heimsbókmenntanna. Kannski hefur fordæmi hans orð-
'Hörgum fyrirmynd, en sannarlega má ekki gleyma því, hvað
beit^ Hefur ^ennt; mörgum rithöfundum tuttugustu aldarinnar að
Uiit 1 sjalfstæðan hátt nýstárlegum og skemmtilegum vinnubrögð-
au '. I'falldór Kiljan Laxness er í þeirn hópi. Hann stendur í
séu J°S11 Þahkarskuld við Ernest Hemingway, þó að bækur þeirra
þess lai a dffhar. Laxness var nóg að sjá verklag Hemingways til
s arXí nema nýja aðferð, sem á lítið eða ekkert skylt frarnar við
en er samt óbeinlínis frá honum runnin. Þvílík eggj-
hetir^ vi®miðun varð Hemingway öld okkar og bókmenntum
tié
að
u„ei50ran".
• Og slíkur maður lifir, þó að hann deyi.