Eimreiðin - 01.01.1968, Blaðsíða 30

20
EIMREIÐIN
an í kassann eða á Björn á Sand-
bakka. Efstu röðina vantaði, för-
in eftir gullstengurnar sáust
greinilega í göflum og hliðum
kassans.
Ertu að verða veikur, Óli?
sagði Björn undrandi, sem ekki
áttaði sig strax á, hvað um var
að vera.
Þa-það er horfin efsta röðin —
sjö gullstengurnar, hvíslaði Óli
hásri röddu.
Getur þetta verið rétt, hróp-
aði Björn og honum brá meira
en lítið.
Þegar Óli og Björn höfðu jafn-
að sig eftir mestu geðshræring-
una, athuguðu þeir nánar verks-
ummerkin. Jú, það var ekki um
að villast, efstu röðina vantaði í
kassann, förin eftir hana voru
skýr og greinileg.
Lengi sátu Björn og Óli eins
og dæmdir menn og íhuguðu
málið. Það varð allt óskiljan-
legra, þegar þess var gætt, að eng-
ir ókunnugir höfðu verið liér á
ferð, svo að vitað væri.
Þá hlýtur það að vera einhver
úr okkar hópi, sem hefur hnupl-
að gullstöngunum, sagði Óli lág-
um rómi.
Og Sandbakkaheimilið getur
heldur ekki verið undanskilið,
þegar rannsókn fer fram. Mér
skilst, að þið hafið verið með
gullkassann í skriðbílnum í gær-
O Ö
kvöldi, sagði Björn og hnyklaði
brúnir þungt hugsi.
Þetta er harla undarlegt, sagði
Óli, og það var sársauki í rödd-
inni.
Já, þetta er óskiljanlegt, anz-
aði Björn. Helzt gæti ég trúað
þessu á þennan Gvend gæja. Mér
lízt ekki á þann ungling, bætti
hann við eftir nokkra þögn.
Ég veit ekki, svaraði Óli
dræmt.
Auðvitað liggja allir undir
grun, ekki sízt við tveir, sem er-
um hér einir að bauka við kass-
ann, sagði Björn dapur í bragði.
Já, og ég átti sérstaklega að
gæta kassans. Hvað ætli Valur
geri, þegar hann kemur heim?
sagði Óli með grátstaf í kverk-
unum.
Við tölum einslega við Val,
þegar hann kemur. Ég held, að
það sé ekki heppilegt, að þetta
sé á allra vitorði til að byrja með,
sagði Björn.
Ég veit ekki, sagði Óli hikandi
og klóraði sér á bak við eyrað.
Nú man ég eitt, hélt hann áfram.
eftir stutta þögn. f morgun var
Oddur flugmaður eitthvað að
bauka til skiptis í farangurs-
geymslu skriðbílsins og inni í
þyrlunni. Og nú er hann floginn
til Reykjavíkur eða hver veit
hvert.
Ójá, satt er það, tilvalið tæki-
færi, og engan skyldi fortaka,
tautaði Björn í skeggið. En mér
lízt vel á þann mann.
Ég man líka, sagði Óli ákaf-