Eimreiðin - 01.01.1968, Síða 76

Haust í Hallormsstaðaskógi
eftir
Steinar J. Lúðvíksson
Hér er sem allir litir hafi komið saman
til fnndar, sem varir aðeins skamma iirið,
og dansi glaðan dans á greinum trjánna,
sortulyngi og rauðum hrútaberjum.
En fljótið leikur undir dimmum rómi,
og þröstur kveður stefið, tœru kvaki.
Lifnar og vaknar á vorin laufblað hvert
til þess eins að vaka sumarlangt
og verða um haust að tóni i litasinfóníu
— sofna aftur og hverfa i jörðu,
er vetrarskikkjan yfir landið leggst.
Og sólin hreina og fagra geisla sendir,
sem fyrsti dagur verður stund þess manns,
er gengur þögull gegnum skóginn
og strýkur hrimdögg grassins berum fótum.
Himinninn verður svo undarlega nœrri
og ný sú mynd, sem i Ijósbrotinu skapast.
Hlusta og horfa — skynja þá fegurð
og þann þögla mátt, er býr i hverri grein,
og vita að enginn annar mun nokkurn timan
sjá þá sömu sý7i.
komi til liugar að taka eða þiggja
greiðslu fyrir.
I fjórða og síðasta lagi sýnir sag-
an, hve mikils nokkrir mátu veitt-
an beina og aðra fyrirgreiðslu,
með því að vilja borga veittar góð-
gerðir, en fengu ekki, en gátu þó
með brögðum, oft af léttri pyngju,
komið nokkurri þóknun til þeirra,
sem góðgerðir eða greiða fétu i té
vegfaranda.
Skrásett am áramótin 1967—68.