Ægir - 01.11.1953, Qupperneq 3

Æ G I R
MANAÐARRIT FISKIFÉLAGS ISLANDS
46. árg. I Reykjavík — nóvember — desember 1953 | Nr. 11-12
Fyrirheit nýs árs.
Þegar litið er yfir skeið ársins 1953, að
því er snertir sjávarútveginn, verður manni
á að staldra við nokkur atriði.
Það er almenn skoðun sjómanna, að þeg-
ar á þessu ári hafi vottað greinilega fyrir
árangri af útfærslu landhelginnar, svo að
þess sé að vænta, að fiski verði mikil, áður
langt líður undan. En meðan þessu fer fram,
þverskallast Bretar við að kaupa af okkur
isfisk og hyggjast með því ætla að neyða
okkur til þess að breyta ákvörðun okkar
um verndun fiskimiðanna. Tilraunir þær,
sem George Dawson gerði til þess að kaupa
ísfisk af ísl. skipum, hafa verið eyðilagðar,
enda ekkert til sparað af hálfu brezkra tog-
ui'aútgerðarmanna, að það mætti takast.
Sjálfsagt er það von ýmissa i Bretlandi, að
nú hafi verið reytt það höggið, sem nægi til
þoss, að þrálát þjóð úti á íslandi láti af
fyrirtekt sinni. En á því eru engar horfur,
þótt erfiðlega kunni að blása með að hag-
nýta afla togaranna, úr því að fullu fjarar
undan ísfiskmarkaðinum í Bretlandi.
Meðan á þessu stríði stendur, hefur það
niarkverðast gerzt á árinu 1953, að tekizt
hefur að gera stóran fisksölusamning við
Ráðstjórnarríkin. Hann hefur meðal ann-
ars átt drjúgan þátt í því, að togararnir
^afa uppistöðulaust getað stundað veiðar
síðari hluta ársins sem fyrri helming. Þar
sem horfur virðast góðar með sölu á freð-
fiski og liklegt er að takast muni að halda
þeim markaði fyrir harðfisk, sem náð var á
árinu 1953, eru nokkrar horfur á, að togara-
flotinn geti al!ur stundað veiðar hindrunar-
laust og afli hans verið verkaður af ísl.
höndum. Vitanlega er sú leið heillavænleg-
ust, og hver veit nema deilan við Breta verði
til þess, að staðfesta okkur á henni.
Aldrei hafa jafnmikil brögð verið að
því, og á nýliðnu ári, að ekki reyndist kleift
að manna skipaflotann. Vinnan við sjó suð-
ur hefur átt mestan þátt í því jafnframt hin-
um lágu tekjum, sem fiskimenn hafa al-
mennt haft. Sjómenn á vélbátaflotanum
vilja ekki una sínum hlut, sem trauðla er
að vænta, og hafa því neitað að byrja veið-
ar nema fiskverðið verði hækkað. Þegar
þetta er ritað, stendur enn deilan um það,
hvernig fram úr máli þessu verði ráðið.
Það er nauðsynlegt, að sjómenn hafi þær
tekjur, að starfið á sjónum sé eftirsóknar-
vert. Að sjálfsögðu ræður eftirspurnin eftir
fiskafurðum okkar þvi, hve hátt fiskverð
er hægt að greiða. En sé ekki hægt að bæta
hag sjómanna með þeim hætti að hækka
fiskverðið, verða aðrar leiðir að finnast til
þess, því að ósanngjarnt er, að þeir sitji við
lægra borð en aðrir.
Árið 1954 hefur heilsað, og vafalaust eru
við það bundin ýmis fyrirheit, svo sem jafn-
an vill verða, þegar nýr tími heldur í hlað.
Vísast er, að mörgum verði þá hugsað til
deilunnar við Breta. Ekki er óliklegt, að hún
leysist á hinu nýja ári, en fyrir ísl. atvinnu-
líf væri sá greiði mestur af Breta hálfu, cf
við á þeirri ferð gætum lagt grundvöll að
því að vinna allan ísl. sjávarfeng í landinu
sjálfu. Slíkur sigur yrði vafalaust meira
virði en margur ætlar. L. K.
Úigerð
armenn!
Veitið athygli augiýsingu frá stjórn
Hlutatryggingasjóðs á næstu síðu.