Ægir - 01.11.1953, Side 30

284
Æ G I R
Rúmenar efla útveginn.
I Rúmeníu er hraðað undirbúningi þess að
nýta megi liinn mikla fiskstofn, sem þar er
jafnt í veiðiám sem í Svartahafi og Dónár-
ósum, en þar hefur styrja verið veidd frá
fornu fari.
Vísindalegar rannsóknir á Svartahafinu
eru þegar hafnar.
Rúmenska fiskveiðistofnunin í Constansa,
sem komið var á fót fyrir skömmu, hefur
hafði vísindalega rannsókn á Svartahafinu.
Að því er rúmensk blöð segja nær rannsókn-
in yfir athugun á hentugustu veiðiaðferð-
inni, fiskuppeldi, niðursuðugerð og verzlun-
arháttum.
Auk matvæla má einnig vinna aðrar mikil-
vægar afurðir úr fiski, t. d. meðalalýsi, sem
er ríkt af A og B fjörefnum. I þessu sambandi
má nefna höfrunginn, sem mikið er af úti
fyrir strönd Rúmeníu. Fitan af honum er
notuð við vefnað og sútun, en húðin er notuð
til listiðnaðar.
Svartahafið, sem er 280 000 fermílur, er
næstum ókannað sem veiðisvæði. Skýrslur
sýna, að ársafli fyrir stríð var um 100 000
smál., þar af var hluti Rúmena aðeins 5000
smál., en Ráðstjórarríkjanna 52 000 smál.
3. Að þeir matsmenn, sem hæfastir eru og
njóta mest trausts í starfi sínu, séu
fengnir til þess að ferðast milli veiði-
stöðvanna til eftirlits og kennslu.
4. Að athuga, hvort ekki sé hægt að koma
við verðlaunum eða viðurkenningu til
þeirra framleiðenda, sem skara fram úr
í vöruvöndun.
5. Að gæta þess, að gallar, sem koma fram
í vörunni vegna trassaskapar framleið-
enda, bitni fyrst og fremst á þeim sjálf-
um.
6. Að sölusamtök saltfiskframleiðenda og
fiskimatsstjóri hlutist til um, að skoðun
kaupenda á saltfiski, — ef nauðsynleg
er — fari fram áður en mat og pökkun
á fiskinum á sér stað.“
Afurðir Svartahafs á fermílu eru aðeins
fjórðungur þess, sem aflast i Kaspíahafi og
enn minna miðað við Miðjarðarhaf. Þetta
stafar að einhverju leyti af því, að Svarta-
hafið er mjög djúpt og seltan lítil. Sjórinn
er því of ferskur fyrir þær fisktegundir, sem
lifa í söltum sjó, og of saltur fyrir vatna-
fiska. Brennisteinsvatnsefnið í sjónum hefur
einnig áhrif á fiskalífið í Svartahafi.
Engu að síður álíta Rúmenar, að mildu
meiri afli fáist úr Svartahafi, ef nýtízku að-
ferðir eru hafðar við veiðarnar. Veiddar
verða um 80 fisktegundir s. s. stj'rja, síld,
skata, túnfiskur, sardínur og höfrungar. Hin-
um síðastnefndu liefur lítill gauinur verið
gefinn til þessa.
Hin úreltu fiskiskip Rúmena hafa ekki
komizt í færi við liina spretthörðu styrju.
Rúmenum er því þörf á að fá stærri og hrað-
skreiðari skip, sem geta komizt lengra út.
Þar til nú fyrir skemmstu veiddist 80% inn-
an þriggja mílna frá ströndinni af litlum
seglbátum, en enn stærri skip, sem sóttu allt
að 30 mílur frá landi, veiddu 20%.
Menn vænta þess, að með bættum skipa-
kosti muni fiskstofninn fullnýtast.
Rússar og Þjóðverjar veiða árlega um 200
þús. höfrunga í Svartahafi. Þessum fiski,
sem daglega drepur 25 lbs. af smáfiski, fjölg-
aði mjög á styrjaldarárunum, því að þá voru
fiskveiðar ekki stundaðar í Svartahafi. Sér-
fræðingar álíta, að árlega megi veiða 700
þús. höfrunga í Svartahafi án þess að gengið
sé of nærri stofninum.
Rúmenska stjórnin hefur unnið vel að því
að auka skipastólinn og bæta á alla lund, og
takmarkið er að auka afrakslurinn af veið-
um í Svartahafi. Nákvæmar skýrslur um
þessi mál hafa þó ekki verið birtar opinber-
lega. En frá því hefur verið skýrt, að nokkr-
um dieselskipum hafi verið hleypt af stokk-
unum. Veiðiskipin fá aðstoð frá skipi, sem
nefnt er „Rauði október", það er útbúið með
kælitækjum og getur því tekið við afla smá-
skipanna. Innan skamms verður farið að
nota flugvélar til að leita að fiskigöngum.
Þá hefur verið komið á námskeiðum, þar
sem sjómönnum er kennt til verka.