Tímarit lögfræðinga - 01.09.1951, Síða 46

216
Tímurit lögfræSinga
hann hafa valið þá reglu, sem bezt hentaði, án tillits til
þjóðernis hennar, og efast enginn um, að það hafi verið
einlægur ásetningur hans, en gagnrýnendum hans frá
hinum þjóðunum hefir þó virzt sem hann hafi of oft valið
þann kostinn að fylgja rétti síns eigin lands, og verður því
ekki neitað, að frumvarpinu svipar mest til dansks réttar.
Víða hefir höfundurinn komið með reglur, sem hann sjálf-
ur hefir skapað, og eru ýmsar þeirra næsta eftirtektar-
verðar, eins og vænta mátti. Þess má ennfremur geta, að
ítarleg greinargerð fylgir frumvarpinu, og er þar greint
frá núgildandi rétti Norðurlandanna (íslenzks réttar þó
sjaldan getið) og breytingum þeim og nýjungum, sem að
er stefnt með frumvarpinu, og jafnframt vikið nokkuð að
rétti þjóða utan Norðurlanda. Er mikinn fróðleik í grein-
argerð þessari að finna.
Flestir þeirra, sem ritað hafa um frumvarp Vindings
Kruse — og þar kveður mest að greinum eftir ýmsa kunna
lögfræðinga, er birzt hafa í Svensk Juristtidning 1950,
bls. 321—837, 879—897, 1951, bls. 241—246, — hafa haft
sitt af hverju út á það að setja. Við því mátti að sjálfsögðu
búast. Enginn gerir svo öllum líki, og gildir það jafnt um
lagasmíði sem um önnur verk manna, og það er engin
nýjung, að menn greini á um löggjafarmál. En hvað sem
þeirri gagnrýni líður, — og sumar aðfinnslurnar virðast
vera fremur veigalitlar, — þá er hitt víst, að höfundur
frumvarpsins hefir unnið mikið verk og merkilegt, er
hann samdi það, og fyrir það á hann þakkir skilið. Hann
hefir með því aukið enn við afrek sín í lögfræðinni, sem
æði mikil voru fyrir, og þótt samnorræn lögbók verði
aldrei sett, þá mun þetta frumvarp geymast sem virðulegt
minnismerki um hugsjónina um réttareiningu norrænna
þjóða.