Tímarit lögfræðinga - 01.12.1951, Side 32

246
Timarit lögfræðinga
laganna eru úr gildi felldar þrjár eftirlegukindur úr 2.
bók Norsku laga, erfðatilskipun 25. sept. 1850, 87.—89.
gr. laga nr. 20/1923 um erfðaréttindi hjóna, „svo og öll
eldri lagaákvæði, er brjóta í bága viÖ lög þessi.“
Það er skýringaratriði, hvort áðurnefnd 20. gr. laga nr.
87/1947 brjóti í bága við ákvæði laga nr. 42/1949 (2. sbr.
34. gr.) um erfðarétt óskilgetinna barna. Af ákvæðum 2.
málsgr. 34. gr. virðist mega leiða það, að um erfð eftir
hvern þann, sem andast eftir 1. júlí 1949, skuli fara eftir
inum nýju erfðalögum. Nú er sú in mikla takmörkun um
erfðarétt óskilgetinna barna, sem gerð var í 3. málsgr. 44.
gr. laga nr. 46/ 1921 og 20. gr. laga nr. 87/1947, ekki nefnd
í lögum nr. 42/1949, sem þó hefði verið að minnsta kosti
eðlilegt, ef ætlazt var til þess, að hún skyldi framvegis
gilda um erfð eftir mann, sem átti óskilgetin börn og
lézt eftir 1. júlí 1949.
P andaðist 24. marz 1950. Um erfð eftir hann hefði því
átt að fara eftir lögum nr. 42/1949. Öskilgetin börn hans
áttu því arfstilkall í dánarbú hans. Svo leit skiptaráðandi
á og hæstiréttur staðfesti það álit.
S ekkja P hugði sig aftur á móti einkaerfingja manns
síns og sat í búi hans, að því er virtist, án nokkurs atbeina
skiptaréttar. Hefur hún nú talið sig eiganda alls félags-
bús síns og manns síns, enda gerir hún 21. maí 1950, hér
um bil 2 mánuðum eftir lát P, erfðaskrá, þar sem hún ráð-
stafar eftir sinn dag öllum eigum þessum. Tveimur dög-
um síðar (23. maí s. á) andast hún.
In þrjú óskilgetnu börn P kölluðu nú til arfs eftir hann,
og rök til þess tilkalls voru þau, að þau hefðu verið skyldu-
erfingjar P samkvæmt 2., sbr. 34. gr. laga nr. 42/1949,
er hann lézt, með því að gagnkvæma erfðaskráin frá 22.
apríl 1918 væri ógild. Var það aðalkrafa þeirra, að þeim
yrði úrskurðaður allur búshelmingur P.
Þó að erfðaskráin frá 22. apríl 1918 væri ógild að því
leyti sem hún gekk alveg fram hjá inum óskilgetnu börn-
um P, þá leiddi ekki þar af, að hún yrði ógild með öllu. Þó
að óskilgetnu börnin væru talin skylduerfingjar, þá mátti