Tímarit lögfræðinga - 01.01.1957, Qupperneq 12

trygginga. Hinsvegar var félag afgreiðslufólks í verzlun-
um ekki aðili að nefndri kaupdeilu og hafði ekki með
samriingi tryggt sér rétt til trygginganna. Það var því
nauðsynlegt að geta umræddra félaga á þann hátt, sem
gert er í lögunum. Þegar litið er á orðalag greinarinnar
í þessu ljósi, gefur að skiljá, að upptalning þessara fé-
laga getur á engan hátt orðið leiðbeinandi um það, hvort
teljá skuli önnur félög, sem ekki eru sérstaklega nefnd
í greininni til verkalýðsfélaga eða ekki.
Þá eru í greininni nefnd nokkur félög, auk félags af-
greiðlusfólks í verzlunum, sem ekki teljast til verkalýðs-
félaga. Auk þeirra félaga, sem upp eru talin, má vafa-
íáúst nefna, sem dæmi, félag héraðsdómara, félag lög-
fræðinga, félag verkfræðinga, félag lyfjafræðinga o. fl.,
o. f 1., sem ekki eru verkalýðsfélög samkvæmt lögum
þessum.
2. Þó að fullnægt sé þeim tveim megin skilyrðum,
sem um er rætt í 1. hér að framan, eru ýmis fleiri at-
riði, sem koma til athugunar í sambandi við iðgjalds-
skylduna. Hér verður greint á milli þess, hvort launþegi
vinnur í kaupstað eða kauptúni með 300 íbúa eða fleiri,
eða hvort liann vinnur utan þeirrá staða. 1 báðum til-
fellum er gengið út frá því, að áður nefndum tveim
skilyrðum sé fullnægt.
a. Þegar vinnustaðurinn er i kaupstað eða kauptúni
með 300 íbúa eða fleiri, slcal atvinnurekandi ætíð greiða
iðgjald vegna vinnu launþegans. Það skiptir þá ekki
máli, þó að atvinnurekandi sé búsettur t. d. uppi í sveit.
Ékki skiptir það heldur máli, livort Iaunþegi er húsettur
í kaupstað, kauptúni eða í sveit. Ef vinnan er fram-
kvæmd á nefndum stöðum, her atvinnurekanda að greiða
iðgjald. Sama er að segja um það, þó að launþegi sé
ekki i verkalýðsfélagi. Þessi regla er þvi algjörlega án
undantekniagaf.
h. Þegar vinnustaður er livorki í kaupstað né kaup-
túni með 300 ibúa eða fleiri, heldur einhversstaðar ann-
6
Timarit lögfrœCinga,