Tímarit lögfræðinga - 01.01.1957, Side 43

þá gert ráð fyrir hugsanlegri ónákvæmni, þannig að al-
mennt verði ekki ákært, nema %0 talan sé nokkru hærri
(1.25—1.60%0). 1 samræmi við þá stefnu nefndarinnar,
að ákvæði i þessum efnum séu sem skýrust og fullrar
varúðar gætt, telur nefndin rétt að miða við l,30%o sem
markalínu, enda sé sú tala þá tekin bókstaflega, eins og
talan 0,6,%o sem fyrr getur.
Samkvæmt þessum almennu sjónarmiðum er 1. mgr. 25.
gr. frv. orðuð. Afengisneyzla í sambandi við bifreiðaakst-
ur er bönnuð. Sú sönnunarregla lögfest, að maður er tal-
inn „undir áhrifum áfengis“, ef vínandamagn í blóði hans
er 0.6%0. Sönnun áfengisáhrifa er þó að sjálfsögðu heimil
með öðru móti, enda andsönnun ekki önnur en sú, að
prófun og rannsókn blóðsýnishorns sé athugaverð. Sérstök
viðurlög gildi um áfengisáhrif á þessu stigi og allt að
1.30%0. Hér er um að ræða varhugaverðan akstur, sem
ekkert óliapp hlýzt þó af. Það eitt að tefla öryggi í hættu,
er refsivert. Nemi vínandamagnið meiru en 1.30%0, er
hættan orðin slik, að telja má allflesta menn óhæfa til
aksturs, og eru viðurlög þá samkvæmt því.
Um ákvæði greinarinnar slcal annars tekið fram:
Sú regla gildandi laga, að tilraun til aksturs með áhrif-
um áfengis sé refsiverð á sama hátt og fullframið brot, er
látin haldast.
Ákvæði greinarinnar ná ekki aðeins til aksturs bifreiða,
heldur livers konar vélknúinna ölcutækja. Hér er um all-
mikla rýmlcun frá gildandi ákvæðum að ræða. Að vísu
má segja, að sum vélknúin ökutæki séu ekki jafnhættuleg
almennri umferð og hifreiðar og bifhjól. En hættan af
þeim er á liinn bóginn oft meiri, af því að þau eru svo
þung og stórvirk. Um sum þeirra eru og gerðar minni kröf-
ur til kunnáttu þeirra og hæfni, sem með þau fara, og má
þá ekki minna vera en að hún sé ekki skert. Þess skal þó
getið, að samkvæmt VII. kafla frv. hafa dómstólar svo
í'úmar liendur, er þeir heita viðuriögum, að þeim er auð-
Tímarit lögfrœðinga
37