Tímarit lögfræðinga - 01.01.1957, Blaðsíða 48

síðar, ef efni standa til. Aðili getur kært úrskurðinn sam-
kvæmt XXI. kafla laga nr. 27/1951.
Hver, sem sviptur hefur verið ökuleyfi samkvæmt þess-
ari grein eða liefur misst það samkvæmt 6. sbr. 7. mgr.
27. gr., skal afhenda lögreglunni ökuskírteini sitt.
Ef maður hefur með dómi verið sviptur ökuleyfi eða
rétti til að öðlast það, skal dómari þegar tilkynna það öll-
um lögreglustjórum á landinu.
Ef islenzkur rikisborgari eða maður búsettur hér á landi
hefur sætt ökuleyfissviptingu eða refsingu erlendis fyrir
verknað, sem samkvæmt lögum þessum hefði varðað missi
ökuleyfis eða réttar til að öðlast það, má svipta þeim rétt-
indum með dómi i opinberu máli, sem höfðað er gegn
honum í þessu skyni, og koma þá að öðru leyti til fram-
kvæmda ákvæðin hér að framan.
Um 81. gr.
1. mgr. samsvarar 1. mgr. 39. gr. 1. 23/1941 með all-
miklum breytingum þó, einkum í þá átt, að rýmkuð er
heimild til ökule^dissviptingar.
Rétt þykir, að hin almenna regla komi fram í upphafi
greinarinnar. I stað orðsins „má“ í gildandi lögum, er
sett orðið „skal“. Miðar sú orðalagsbreyting að því, að
ökuleyfissviptingu verði oftar beitt en verið hefur, ekki
aðeins við menn, sem aka á vitaverðan hátt, heldur engu
síður um menn, sem reynslan sýnir, að eru til trafala
og tjóns í umferðinni umfram það, sem venjulegt er.
Þeir menn geta þó verið valinkunnir og lieiðarlegir í
öllu atliæfi, en þeim vankostum búnir, t. d. ldauffengnir,
hvatvísir eða silalegir, að þeir valda miklum óþægind-
um eða tjónum, þótt ekki sé stórfellt hverju sinni. Slikir
menn eru ekki hæfir til aksturs, og ef þeir gera sér þess
eigi grein sjálfir, verður löggjöfin og lagaframkvæmdin
að grípa fram fyrir hendur þeim til öryggis umferðinni.
2. mgr.: Akstur með áfengisáhrifum, sem nokkru nema,
er að sjálfsög'ðu vítaverður og fellur undir 1. mgr. Rétt
42
Tímarit lögfræðinga