Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.06.1958, Síða 4

Tímarit lögfræðinga - 01.06.1958, Síða 4
mætum. Yiðurkenning og vernd á eignarréttinum er forn að eðli. Það liefur sennilega orðið mjög snennna i sögu mannkvnsins, að hver einstaldingur teldi sig eiga betra rétt en aðrir til þeirra áhalda og tækja, sem hann hafði gert sér eða aflað, og sama hefur orðið uppi á teningnum, þeg- ar menn tólcu að reisa sér hýbýli, vrkja landið og yfirleitt gera sér hin ytri gæði undirgefin. Þessa einstaklingshags- muni liafa svo samfélögin viðurkennt og verndað, þegar þau fóru að setja sér lög og rétt. Eignarrétturinn liefur í öndverðu þótt eðlileg afleiðing af þeirri fyrirhöfn og erf- iði, sem einstaklingurinn hafði lagt á sig við sköpun verð- mætanna. Um langan aldur, og raunar mestan hluta af þeim tima, sem sögur ná til, var eignarrétturinn þó skil- greindur þannig, að hann næði aðeins til likamlegra hluta, fasteigna og lausafjár, þ. e. hinna ytri gæða, sem gætu verið háð mannlegum umráðum og meta mætti til fjár. Verðmætin þurftu beinlinis að vera áþreifanleg, til þess að umráð yfir þeim gætu notið lagaverndar. En það er langt síðan sagt var, að maðurinn lifði ekki af einu saman brauði, og mannkvnið hefur snemma á ferli sinum farið að greina á milli líkamlegra og andlegra verðmæta. Myndlist, tónlist og ljóðagerð eiga rætur sínar að rekja langt aftur í rökkur eða mvrkur forsögutímans. Þessi andlegu gæði áttu það sameiginlegt með hinum líþamlegu, að þau fullnægðu tilteknum þörfum manna og að sköpun þeirra krafðist tíma og fvrirhafnar. Á sviði réttarins var þessi skyldleiki þó lengi vel ekki látinn ráða úrslitum. Höfundum eða skapendum hinna andlegu verð- mæta var ekki veitt sú vernd á verkum sínum, sem svar- aði til eignarréttar að líkamlegum lilutum. Það er að visu auðskilið, að í harðri lifsbaráttu frumstæðra þjóða hafi hinum likamlegu verðmætum, sem voru ólijákvæmileg nauðsyn til viðhalds líísins, verið áskilin betri lagavernd en þeim gæðum, sem fremur mátti telja til munaðar og ekki urðu látin í askana. Hitt er torskildara, hversu viður- kenning á höfundarétti gekk seint fram, eftir að sú skoð- 50 Timarit lögfræSinga
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Tímarit lögfræðinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.