Tímarit lögfræðinga - 01.06.1958, Síða 65

reið A. var ekið mjög innarlega á veginum. Kvaðst G. hafa
reynt að koma í veg fyrir árekstur með þvi að aka alveg
út á vinstri vegbrún og hafi vinstra framhjól bifreiðar
lians farið út fyrir vegbrúnina, um leið og bifreiðarnar
mættust. Þetta hafi ekki nægt til að varna árekstri, enda
liafi svo verið að sjá, að A. missti stjórn á bifreið sinni,
um leið og áreksturinn varð. Eitt vitni var sjónarvottur
að árekstrinum, og var það farþegi í bifreið G. Sat vitnið
i framsæti bifreiðarinnar við blið ökumannsins. Yitni
þetta tók i framburði sínum mjög i sama streng og G.
um atvik að árekstrinum og taldi, að A. hefði átt alla sök
á honum.
G. höfðaði nú mál gegn A. og lcrafði bann bóta fyrir
tjón það, er varð á bifreið G., en m. a. bafði afturöxull
bifreiðarinnar brotnað við áreksturinn. Kröfu sina reisti
G. á því, að A. liafi einn átt sök á árekstrinum með þvi að
aka á miðjum vegi og vikja ekki til vinstri, er bifreiðarnar
mættust, svo sem honum bafi verið í lófa lagið.
A. krafðist sýknu og studdi þá kröfu í fyrsta lagi þeim
rökum, að áreksturinn yrði á engan hátt rakinn til gá-
leysis bans, heldur yrði að líta svo á, að við G. væri þar
einan um að sakast. 1 annan stað var á það bent, að svo
væru upplýsingar um atvik að árekstrinum af skornum
skammti, að nærri lægi, að ógjörningur væri að mynda
sér skoðun um tildrög hans. Hrejrfði A. þvi í þessu sam-
bandi, að ef til vill væri eðlilegast, að hvor aðili yrði lát-
inn bera sitt tjón.
Hvorki aðilar málsins né umrætt vitni böfðu komið fyr-
ir dóm í málinu, heldur lágu einungis fvrir skýrslur, er
þeir liöfðu gefið lögreglunni. Ekki voru heldur lögreglu-
þjónar kvaddir á árekstursstaðinn, og lágu því ekki fvrir
i málinu nein gögn um staðhætti á árekstursstaðnum. Eins
og fram kom í skýrslum aðilanna greindi þá mjög á um
það, hvað árekstrinum olli. Að visu var skýrsla G. studd
vætti farþega bans, en gegn mótmælum A. var framburð-
ur vitnisins ekki talinn bafa slíkt sönnunargildi, að kæmi
Tímarit lögfrœöinga
111