Tímarit lögfræðinga - 01.01.1964, Síða 10

um eru þráfaldlega falin störf, sem voru ný eða hlutu
að fela í sér framkvæmd nýmæla. Hann er fyrsti ritari
Hæstaréttar íslands, fyrsti sáttasemjari i vinnudeilum,
fyrsti íögmaður (yfirborgardómari og vfirborgarfógeti)
í Reykjavík og siðast en ekki sízt, sá maður, sem falin
er stjórnarmyndun, þegar til mikilla vandræða horfði i
íslenzkum stjórnmálum. En sú skipan var algert ný-
mæli i sögu liins íslenzka lýðveldis. Forsætisráðherra-
störfum sínum lauk Iiann með því að liafa þá fram-
kvæmd á liendi, sem með þurfti, er lýðveldið var stofn-
að á íslandi.
Þegar hetur er að gáð verða þó aðrir drættir skýr-
ari i fari dr. Björns en nýmælahneigð og uppreisnar-
andi. Þeir, sem kynntust honum í starfi, og sá, er þetta
ritar, er einn þeirra, er þá Iilið hans þekkti nokkuð urn
40 ára hil, munu flestir telja dr. Björn fremur ihalds-
saman mann í heztu merkingu þess orðs. Hann kunni
vel að meta íornar dyggðir, starfsemi, reglusemi, festu,
virðuleik og hógværð. í mínum huga er hann að allri
gerð einn hinna konunglegu, þjóðhollu embættismanna,
sem ekki máttu vannn sitt vita. Hann var alinn upp á
bændalieimili í hetri röð og þekkti starf og hugarfar
hóndans af eigin raun. A skólaárum og þá helzt við há-
skólann í Kaupmannahöfn ldýtur hann að hafa orðið
fyrir miklum áhrifum af því, sem þar var að gerast og
ekki aðeins þar heldur í Evrópu þeirra tíma. Ég held,
að hann hafi þá orðið liógvær vinstri maður, trúr guði
sínum, konungi og þjóð. Hann gerðist aldrei alkvæða-
maður á sviði flokksbundinna stjórnmála, enda munu
hæfileikar hans ekki liafa legið á því sviði. Hann fvlgdi
þó lengst af Framsóknarflokknum og síðar Bænda-
flokknum.
1 II. árg. III. hefti Tímarits lögfræðinga og liagfræð-
inga 1924, bls. 90, er grein eftir dr. Björn: „Dómenda-
fækkunin“, er lýsir sjónarmiðum höfundar nokkuð.
Frumvarp það, sem rætt er í greininni, fjallaði m. a.
4
Timorit lögfrieöinqa