Tímarit lögfræðinga - 01.06.1992, Blaðsíða 24

að þeir hafi sjálfir þegar sagt sitt opinberlega, - málflutningur þeirra er lítt og
óbeint aðgengilegur almenningi. Að mínu áliti skiptir annað mestu sem sé það
að lögmannsstarfið að dómsmálum er eða verður í raun einhliða hagsmuna-
gæsla, leit að gögnum og rökum sem viðskiptamanni málflytjandans mega að
gagni verða. Við slíkar aðstæður verða takmörkuð not af framlagi til opinberrar
umræðu og við það bætist að lögmenn eins og dómarar ættu starfs síns vegna að
forðast þátttöku í áróðursliðum í þjóðfélaginu.
Ég er í öðru lagi þeirrar skoðunar að það sé ekki heppilegt fyrir opinbert líf í
landinu að menn í stjórnsýslu, sem oft talaí embættisnafni, dragi dómstólana inn
íorðahnippingar. Vissulega geta þeirhaft sína skoðun, t.d. áHæstarétti, oglátið
hana koma fram opinberlega, en það ætti að ég tel að gerast í ljósi þess að svars
er ekki að vænta í opinberum ummælum dómara.
Ég hef nú náð lokum þessara inngangsorða.
Ég tel ekki heppilegt að dómarar taki þátt í opinberum umræðum um dóma,
þó að þeir telji leiðréttinga eða upplýsinga þörf.
Ég tel ekki heldur heppilegt að lögmenn ræði dóma í þeirra eigin málum og ég
tel nauðsynlegt að menn í stjórnsýslunni gæti hófs í orðum með tilliti til þess að
frá dómurum er ekki svara að vænta.
18