Tímarit lögfræðinga - 01.07.2002, Blaðsíða 78

reglugerðum settum með heimild í þeim lögum. Það vekur því athygli að
Alþingi skyldi framlengja líftíma B-gatnagerðargjalda um 10 ár með 1. tölul.
ákvæðis til bráðabirgða í lögum nr. 17/1996 án þess að bæta úr þeim augljósu
annmörkum sem komið höfðu í ljós á lagaheimild þeirra gjalda. Þótt lög nr.
17/1996 um gatnagerðargjald séu skýrari um nokkur atriði en eldri lög eru þau
ekki gallalaus. Hér að framan hefur einungis verið vikið að nokkrum þeirra
álitaefna sem vanda geta valdið í framkvæmd.
Þegar samin eru frumvörp að lögum, sem ætlað er að færa sveitarfélögum
tekjustofna, verður að líta til margra sjónarmiða við lagatæknilega útfærslu á
ákvæðum slíkra frumvai'pa. I þágu réttaröryggis borgaranna verður t.d. að kapp-
kosta að ákvæði slíkra laga séu einföld, skýr og stöðug þannig að borgaramir
geti séð fyrir hvaða afleiðingar ákveðnar athafnir þeirra hafi að lögum og skýrt
sé hvaða efnislegan rétt stjómvöld hafa til að íþyngja þeim með sköttum og
þjónustugjöldum. A hinn bóginn verður að gæta þess að öll framkvæmd við
álagningu og innheimtu geti verið einföld, fyrirsjáanleg og ódýr þannig að
stuðlað sé að skilvirkni í stjórnsýslu sveitarfélaga. Það getur oft verið erfitt,
tímafrekt og kostnaðarsamt verk að semja lagafrumvörp sem byggjast á
framangreindum sjónarmiðum. I því sambandi verður þó að hafa í huga að
oftast er þjóðhagslega hagkvæmt að verja fjármunum í slíka vinnu því að
framkvæmd laga, sem vandað hefur verið til og uppfylla framangreind
sjónarmið, er almennt mun einfaldari og kostnaðarminni fyrir sveitarfélög.
Avinningurinn er því oft margfaldur strax á fyrsta ári við framkvæmd laganna.
Heimildir:
Alþingistíðindi
Bohlin, Alf: Koinmunala avgifter. Lundur 1984.
Gylfi Knudsen: „Ættarmark álögunnar". Afmælisrit Gaukur Jörundsson sextugur
24. september 1994.
Jónatan Þórmundsson: Fyrirlestrar í skattarétti. Reykjavík 1982.
Starfsskilyrði stjórnvalda. Skýrsla nefndar um starfsskilyrði stjómvalda, eftirlit með
starfsemi þeirra og viðurlög við réttarbrotum í stjómsýslu. Forsætisráðuneytið, Reykja-
vík 1999.
Dómar Hæstaréttar:
sbr. Dómasafn Hæstaréttar
H 1982 593
H 1984 573
H 1984 560
H 1991 615
H 1998 1800
172