Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1931, Blaðsíða 70

68
ekki er séð, hvernig tilraunin heppnast og hvað af þessu reynist
lífvænlegt.
Nokkur vafi er um það, hvaða stöður og nafnbætur kennarar
eiga að hafa. Mætti vel vera, að auðveldara væri að fá viðurkenn-
ing og prófréttindi, ef þeir hétu prófessorar og dósentar, sem
kennsluna annast. Þarf að athuga þetta allt vel.
Þá þarf og að undirbúa eða kynna sér undirtektir annara há-
skóla. Og ennfremur þarf að skoða kostnaðarhlið málsins.
Yegna alls þessa þótti eðlilcgra að klæða þetta ekki nú þegar í
frumvarpsform, heldur flytja tillögu til þingsályktunar um rannsókn
og' undirbúning málsins. En hraða ætti þeim undirbúningi sem mest,
því að einsætt er, að koma þessari kennslu á sem allra fyrst, til
þess að umbætur þær, sem henni fylgja, komi sem fyrst til greina.
Hér á eftir er hirt álit sérfræðinga um þetta mál.
2. Sumarnámsskeið í sambandi við Háskóla ísiands.
Hugmyndin um sumarnámskeið við Háskólann, þar sem út-
lendingar gætu fengið æskilega tilsögn í íslenzkum fræðum, jafn-
framt því, að þeir ferðuðust eitthvað um og kynntust landi og
þjóð, varð til í sambandi við alþingishátiðina. íslendingur einn,
sem búsettur er vestra, Dr. G. J. Gíslason í Grand Forks, hefir
haft mikinn áhuga á þessu og rætt það við ýmsa lærdómsmenn
vestra. Hafa þeir tekið mjög vel í málið og talið, að þetta geti orð-
ið ekki aðeins til gagns fyrir útlendingana, sem liingað vilja sækja,
og fyrir ísland, að kynna sig þessum mönnum, heldur geti þetta
sumarnámskeið, ef vel gangi, með tíð og tíma orðið að stórfelldri
stofnun, sem verði einn meginstyrkur Háskólans.
Dr. Gíslason hefir ritað um þetta grein, sem mun birtast i tima-
riti bráðlega, en er of löng til þess að taka hana í þessa greinar-
gerð. En hann segir þar:
„Sumarskólahugmyndin .... er einkum i þvi fólgin:
1. Að Háskóli íslands stofni til sumarkennslu, frá 1. júlímánaðar
til loka ágústmánaðar ár hvert, í íslenzkum og Norðurlandafræðum,
ásamt öðrum námsgreinum, sem eru sérkennilegar íslandi.
2. Að sérstök athygli verði veitt námsþörfum útlendinga og að
skólinn sé aðallega þeim ætlaður.
3. Að svo ágætlega sé til kennslunnar vandað, að hún, i sinum
sérfræðigreinum, skari fram úr öðrum menntastofnunum, hvar sem
leitað sé.
4. Að skólinn standi reiðubúinn til að uppfræða og aðstoða
nemendur, á hvaða þekkingarstigi sem þeir eru í þessum fræðum,
allt frá byrjun til hinna dýpstu og flóknustu rannsókna.