Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1951, Blaðsíða 21

19
skorður var árið 1943 byrjað á prófum, sem hlutu nafnið
B.A.-próf, B.A. er bacchalaureus artium. Einhver gamansamur
maður fann út, að réttara nafn væri B.H., biðsalur hjóna-
bandsins, sjálfsagt af því að margar stúlkur tóku þetta nám.
En á vorum kvenréttindadögum er það þó væntanlega ekki
alvarlegur annmarki. En þennan tíma, sem liðið hefur frá því
að B.A.-prófin voru sett fyrst, hefur verið unnið að því að sam-
ræma námsefni í einstökum greinum og koma fullu skipulagi
á, hvað lært er. Þetta hefur nú verið gert, og hygg ég láti
nærri, að 3 stig í einhverri grein svari nokkum veginn til
aukafags við Hafnarháskóla. Nú er eins og kunnugt er í skóla-
kerfi landsins hinu nýja mikil þörf kennara fyrir gagnfræða-
stigið, sem hafi þekkingu mjög svarandi til þess, sem hér er
um að ræða. Hér vill nú háskólinn leggja til lið sitt. Við höf-
um ekki treyst okkur til að mæla með þessu fyrr en námið
hafði náð þeirri festu, sem nauðsynleg er. En nú er svo kom-
ið. En það er athugunar vert, og er til athugunar, hvort ekki
þætti tiltækilegt að koma á kennslu í enn fleiri greinum, sem
kenndar eru í framhaldsskólum og hörgull kann að vera á
lærðum kennurum í, svo sem landafræði, sögu, náttúrufræði,
stærðfræði eða einhverju af þessu. Ef háskólinn gæti lagt
fram lið sitt til að bæta úr þörf, væri veh En hér verður ríkis-
valdið svo að sjálfsögðu að ákveða, hvað réttast þykir að
gera í málinu.
Enn skal þess getið, að ráðgert hefur verið að setja upp
stofnun í uppeldisvísindum við háskólann.
Yður mundi, háttvirtu áheyrendur, ef til vill þykja, að orð
mín hnigju í þá átt að gera úr vexti háskólans einhver tákn
og stórmerki. En það er síður en svo. Margir háskólar erlend-
is hljóta mikinn auð í vöggugjöf og geta á skammri stundu
komið sér upp stórum og dýrum rannsóknarstofum og keypt
mikil bókasöfn. Þeir eru eins og skrautblóm heitra landa.
Háskóli Islands er líkari melgrasskúfnum harða, sem skáldið
talar um, sem er „runninn upp þar sem Kaldakvísl kemur úr
Vonarskarði". Hann er barn sins lands og sinnar þjóðar og
hefur lifað með henni súrt og sætt, vöxtur hans hefur oftast