Árbók Háskóla Íslands - 01.03.1966, Síða 116

114
krabbameins hér á landi hafa vakið mikla eftirtekt meðal er-
lendra vísindamanna, en rannsóknum þessum hafði hann eigi
lokið, er hann féll frá.
1 okkar fáliðuðu læknadeild hafa kennslustörfin fram á síð-
ustu ár krafizt ríflegs hluta af starfstíma prófessora. Varðandi
þann þátt ævistarfs prófessors Dungals er óhætt að fullyrða,
að hann hafi verið með fremstu kennurum, sífrjór og hug-
mydaríkur, og hafði nautn af því að segja frá og uppfræða
aðra. Hann hafði sérstakt lag á því að vekja athygli og áhuga
nemenda á viðfangsefninu, með lifandi frásögn og stundum
dramatískum lýsingum. Kennsla hans var aldrei þurr stað-
reyndaupptalning, heldur lífi gæddar lýsingar margvíslegustu
fyrirbæra meina- og sýklafræðinnar. Honum var ávallt vel ljós
grundvallarþýðing meinafræðinnar fyrir almenna lækniskunn-
áttu og árangursrikt læknisstarf og var lagið að gera nemend-
um sínum það ljóst. Hann var elzti starfandi kennari við Há-
skólann, er hann féll frá, en kennari var hann í 39 ár, þar af
prófessor í 33 ár. Hann var rektor Háskólans 1936—1939 á
miklu umbrota- og framkvæmdatímabili í sögu Háskólans, og
kvað mikið að honum í því embætti.
Starf Dungals innan læknadeildarinnar og Háskólans náði
langt út fyrir hin vanabundnu mörk kennslu og vísindaiðkana.
Hann var einn helzti tengiliður læknadeildarinnar við erlenda
háskóla og vísindastofnanir og flutti iðulega heim með sér
ferska strauma nýrrar þekkingar. Hann var óþreytandi að að-
stoða unga lækna og fræðimenn, er hugðu á framhaldsnám eða
störf erlendis, og eru þeir íslenzkir læknar ótaldir, sem hann
á undanförnum áratugum hefur útvegað erlenda styrki eða
starfsaðstöðu bæði vestan hafs og austan. Hann mátti því sann-
arlega um árabil heita eins konar utanríkisráðherra lækna-
deildarinnar. Prófessor Dungal var ávallt ljós hin sára fjár-
þröng læknadeildarinnar og Háskólans í heild. Af kynnum sín-
um við erlenda háskóla vissi hann, hvert geysifé þarf til að
standa undir rekstri læknadeildar á nútíma mælikvarða. Til
þess að bæta nokkuð úr fjárþörf Háskólans var hann einn aðal-
hvatamaður að stofnun Tjarnarbíós og í stjórn þess um árabil.