Búnaðarrit - 01.01.1900, Qupperneq 56

56
fyrirhafnar. Skógarnir cru barrtrje og birki ,og oinnig
cr þar talsvert af ösp, reynivið og elri.
Fura (pinus silvestris, var. lapponica.) vex norður
á 69. mælistig, og sumstaðar jafnvel longra. Víðast
bvar vex hún lengra norður á við en grenið, þó ekki
alstaðar. Bptir því sem lengra dregur norður á við,
verður fræmyndunin minni og ófullkomnari hjá barr-
trjánum, og í ýmsum árum bera þau ekki þroskað fræ.
Greni (picea excelsa) tímgast opt á þann hátt, að
greinar, sem banga niður að jörð, mynda rætur og
vaxa þannig upp ný trje, og þess vegna getur grenið
við haldizt á þeim svæðum, sem það ekki getur borið
þroskað fræ.
Birlá (betula odorata) vex fljótar en furan, og skygg-
ir yfir jarðveginn, útrýmir illgresi, heldur vökva í jarð-
veginum og gjörir það að verkum, að þar sem þaðvex
millum furutrjánna, þá fá þau betri vöxt. Birkið tímg-
ast bæði með fræi og rótaröngum, og vex því talsvert
lengra norður, en þar scm fræ getur þroskazt. Eptir
að birkið er orðið 2—3 ára garnalt vex það fljótt, en
þegar það er orðið 100 ára, hefur það lifað sitt fegursta.
E>að ætti ef til vill vel við, að gjöra ofurlítinn sam-
anburð á loptslaginu i Norðurbotnum og hjer á landi,
en þess konar er ekki svo auðvelt að gjöra, til þess
að nokkuð verulegt mark sje á því takandi, og rann-
sóknum í þá stefnu cr ábótavant á báðum stöðunum.
Jeg vil því að cins færa til fá orð úr riti Landbúnað-
arfjelagsins í Norðurbotnum: „H’austin 1894 og ’95
voru óvanalcga góðviðrasöm; þangað til í miðjum októ-
ber var unnið að jarðabótum; þar á eptir fór að frjósa,
og sumar nætur 9 stig“.
„Yeturinn 1893—94 var frernur mildur, með mik-
illi snjókomu. Iiitamælirinn sýndi sjaldan meira frost