Dýraverndarinn - 01.09.1979, Blaðsíða 11

Sumarið 1977 stefndi stjórn Sæ-
dýrasafnsins formanni S.D.Í. Jór-
unni Sörensen fyrir að hafa,
eins og haldið var fram, skaðað
safnið stórlega. Formaður S.D.Í.
hafði þá reynt f.h. stjórnarinnar að
koma í veg fyrir að safninu tækist
að fá ný Ijón til að dúsa í hinum
þröngu búrum í stað þeirra, sem
höfðu drepist. Þetta tókst ekki
eins og kunnugt er og eru ný ljón
í safninu. Máli þessu var vísað frá
dómi 7. október 1978. Þessi stefna
Sædýrasafnsins á hendur formanni
sambandsins var bein árás á hana
persónulega og gerð í þeim til-
gangi að koma í veg fyrir að hún
gæti sinnt skyldum sínum sem for-
maður S.D.Í. En þessum árásum
hefur ekki linnt þó málinu væri
vísað frá. Jón Clunnarsson hefur
borið það í dagblöðum aftur og
aftur nú á þessu ári að hann væri
í máli við Jórunni Sörensen, Sig-
ríði Asgeirsdóttur héraðsdómp-
lögmann og Borgþór Kjærnested
fréttastjóra. Sannleikurinn er aftur
á móti sá, að hann (Jón Gunnars-
son) hefur aldrei verið í máli við
neitt okkar, það var stjórn Sæ-
dýrasafnsins sem var í máli við
Jórunni Sörensen, en Jón Gunn-
arsson virðist telja sig og stjórn
Sædýrasafnsins eitt og hið sama.
Því máli hafði verið, eins og áður
sagði, löngu sísað frá dómi, en Sæ-
dýrasafnið og/eða Jón Gunnars-
son hefur aldrei verið í málaferl-
um, við Sigríði Asgeirsdóttur né
Borgþór Kjærnested. Sigríður Ás-
geirsdóttir er fulltrúi S.D.Í. í Dýra-
verndarnefnd ríkisins og svo langt
hefur verið gengið að ítrustu bragða
hefur verið neytt til að bera brigð-
ur á réttmæti setu Sigríðar í nefnd-
inni, vegna þess að hún hefði verið
lögfræðingur formanns S.D.Í. í
fyrrnefndu máli. Einnig virðist
dýraverndarinn
Sigríður vísvitandi hafa verið snið-
gengin, þegar ræða hefur átt mál-
efni Sædýrasafnsins og afgreiða
leyfisveitingar því til handa.
— Sædýrasafnið hefur aftur og
aftur fengið „bráðabirgðastarfs-
leyfi" gegn því, að tilteknar lag-
færingar verði gerðar, sem aldrei
eru framkvæmdar. — Síðustu leyf-
isveitingar menntamálaráðuneytis-
ins til Sædýrasafnsins eru til þess,
að sjávarútvegsráðuneytið geti
veitt því leyfi til háhyrningaveiða.
Nú virðast háhyrningaveiðar
vera það sem Sædýrasafnið leggur
áherslu á, enda hafa forráðamenn
safnsins upplýst að gífurlegar fjár-
hæðir séu í boði í bandarískum
dollurum fyrir slík dýr. Nýlega
hefur verið byggð háhyrningalaug
í Sædýrasafninu og mikil áhersla
er lögð á að fá leyfi til veiða. Aft-
ur á móti virðast dollararnir ekki
geta komið öðrum dýrum í safn-
inu til góða því þeirra búr eru jafn
þröng og óhæf sem vistarverur og
þau hafa alltaf verið. Onnur starf-
semí safnsins, en hvalveiðar er not-
uð sem skálkaskjól fyrir þetta nýja
milljónafyrirtæki!
í leyfi sjávarútvegsráðuneytis-
ins fyrir Sædýrasafnið útgefnu á
s.l. sumri stendur, að safnið hafi
leyfi til að veiða smáhvali á s.l.
hausti, til sö’u úr landi. Fimm
háhyrningar voru geymdir í safn-
inu í vetur og auglýstir stíft á
meðan þeir veiktust og tveir af
þeim dóu.
Er það fréttist að tveir af há-
hyrningunum væru dauðir og hin-
ir þrír veikir, m.a. var húðin á baki
þeirra mjög sprungin, krafðist
stjórn S.D.Í. þess, að þeim há-
hyrningum sem eftir lifðu yrði
sleppt, ef þeir vœru í það góðn
ástandi að þeir þyldu það. Því var
samstundis lýst yfir af forráða-
mönnum safnsins að það yrði
bráður bani dýranna að sleppa
þeim í hafið. Um það bil viku
síðar var það þó gert og hvölun-
um sleppt að næturlagi. Enda hafði
þá borist bréf frá hinum banda-
rísku eigendum um að þeir sam-
þykktu að háhyrningunum yrði
sleppt, því að þeir yrðu ekki sýn-
ingarhæfir mánuðum saman. Þetta
var lesið upp á aðalfundi Dýra-
verndunarfélags Hafnfirðinga.
Þarna var sem sé verið að kasta
því sem engin not voru fyrir. Látið
var heita í fjölmiðlum að dýrin
væru nú orðin mjög frísk. Dýra-
verndunarfélag Hafnfirðinga sner-
ist opinberlega gegn stjórn sam-
bandsins í þessu máli og er leitt til
þess að vita, að því skuli vera
stjórnað af Sædýrasafninu.
Nú nýlega fór formaður sam-
bandsins í Sædýrasafnið og var
sýnt inn í bakhýsi í safninu, þar
sem m.a. voru margir naggrísir í
litlu búri, matarlausir. Einn dauð-
ur, niðurtraðkaður, lá í einu horn-
inu. Dýrin voru skítug, horuð og
blaut. Fyrir utan húsið lágu stórir
haugar af mygluðum, rotnandi úr-
gangi, þaktir flugum og óþverra.
í tunnu hálffullri af vatni flutu
tveir dauðir kanínuungar. Bak við
annað hús lágu rotnandi dýraleyfar
af ýmsu tagi, t.d. haus af einum
háhyrningnum, sem drapst þarna í
vetur.
Síðar fór Sigríður Ásgeirsdóttir
í safnið og skoðaði það í fylgd for-
stöðumanns og sá nákvæmlega
þetta sama. Aftur á míóti var held-
ur en ekki búið að taka til hend-
inni er dýraverndarnefnd skoðaði
safnið nú nýverið og var allt áður-
nefnt sorp þá á bak og burt.
En menn skulu gera sér fulla
grein fyrir því, að ástandið í Sæ-
dýrasafninu batnar ekki tiltakan-
11