Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 38

32
BÚNAÐARRIT
■erfiðari en þær þyrftu að vera og heimta meiri vinnu,
sem kemur niður á dýrmætustu daga ársins.
Það er öllum kunnugt, að þó að við hirðum sæmi-
lega vel heyin á sumrin, þá er þó altaf vatn í þeim, og
af þeirri ástæðu hitna þau, en við hitann gufar vatnið
upp, og er það alþekt, hvað mikið blotnar ofan á í hlöð-
um, sem hiti er í; sé þetta hey ekki borið út og þurkað,
veldur það áframhaldandi hita og myglu.
Mikið má verjast þessari bleytu ofan á heyinu á
sumrin, með því að búa hlöðurnar út sem hjaila, hafa
t. d. innlátsop á báðum stöfnum, glugga á hjörum og
strompa á mæni, og halda þessu altaf opnu, eftir því sem
veður ieyfir, fram á haust. Standist opin á, ætti þetta
ekki að veikja hlöðuua íyrir veðrum.
3. Aft lengja lieyskapartímann.
Nú á síðustu tímum hefir mikið verið ritað urn
votheys-gerð, nauðsyn þess og ágæti. Mór hefir komið
til hugar, hvort sú heyverkunaraðferð geti ekki orðið
meðal til þess, að við gætum lengt heyskapartímann úr
þessum vanalegu 8—9 vikum upp í 10 —11 vikur. Þessi
lenging á heyskapartímanum byggist að öðrum þræði á
því, að hægt sé að slá túnin t.visvar, og sé háin sett í
vothey. Aðíerðin er í stuttu máli þessi:
Byrjað sé að slá túnin hálfri tii heilli viku fyr en
nú er venja, án tillits til þess, hvort þau séu fullsprottin,
því að það sem á það vantar ætti að koma í síðari slætti.
Túnin séu síðan vel varin fyrir öllum ágangi og um-
ferð, sem um gróanda, og að dregið sé að byrja á öðrum
slætti, þar til venja er að hætta útheys-heyskap, eða
um 20 vikur af sumri.
Eg vil fara nokkrum orðum um það, sem mælir
með og móti þessari aðferð.
Það hefir lengi þótt einn af ókostum kaupavinn-
unnar í sveitunum, hvað vinnan hefir varað stuttan tíma,