Búnaðarrit - 01.01.1939, Page 73
BÚNAÐARRIT
()íí
Nautgriparæktarráðunauturinn.
Eins og frá er sagt í síðustu skýrslu minni (sjá
Búnaðarrit) þá áttu menn sæmilega mikil og góð hev
haustið 1936.
Vorið 1937 kom gróður sæmilega snemma, og
spretta varð vel í meðallagi. Sunnanlands hörktust
töður nokkuð, og varð það til þess að fóðurbætisgjöf
varð með meira móti veturinn 1937 til 1938, enda er
votheysgjöf ekki almenn enn á Suðurlandi.
Vorið 1938 kom gróður mjög snemma eða fyrir
sumarmál. En síðan kom kuldakast, svo tók fyrir
alla sprettu, og byrjaði hún ekki aftur fyrr en í vik-
unni fyrir Hvítasunnuna. Enn kom kuldakast upp úr
Hvítasunnu, og varð þetta allt til þess að spretta varð
mjög sein, eða hálfum mánuði til þrem vikum seinni
en í meðallagi. Sláttur byrjaði því ekki fyrr en seint,
nema á einstaka túnum sem eru í reglulegra góðri
rækt, eins og Hólatúni í Hjaltadal, nokkrum túnum
á Upp-Fljótsdals-Héraði og svo í Eyjafirði, en þar
byrja bændur yfirleitt orðið fyrstir að slá. Tíðarfar
um sláttinn var sérstaklega hagstætt um land allt.
Heyskapur varð því upp undir meðallag að vöxtum,
jn'ált fyrir stuttan sláttutíma (7 til 9 vikur) og góður,
þar sein töður ekki voru hirtar of djarft, svo það hitn-
aði í þeim um of, en það átli sér því miður stað all-
víða, enda hafa ikveikjur orðið af, sumstaðar.
Um veturinn 1938 til 1939 eiga menn því uppundir
meðal heymagn, og yfirleitt góð hey.
Nautgripasýningar voru árið 1937 á svæðinu milli
Gilsfjarðar og Hvalfjarðar. Gunnar Árnason mætti
á þeim flestum, þar sem ég þá var undir læknishendi
vegna þess að vatn var milli liða í hnélið. 1938 voru
þær aftur á Norðurlandi, og mætti ég á þeim.
Um sýningarnar verður gefin sérstök skýrsla með
skýrslum nautgriparæktarfélaganna. Við Þjórsárbrú