Búnaðarrit - 01.01.1939, Side 76
72
B Ú N A Ð A R R I T
að meðaldilkþunginn frá 1938 geti haldist, og hvað til
þess þurfi að gera, að svo megi verða.
Um leið og ég lýk þessari skýrslu minni, vil ég
þakka bændum og öðrum sem ég á einn og annan veg
hefi starfað með á þessum árum gott samstarf, og
óska þess, bændum til handa, að þeir megi á þessu
nýbyrjaða ári fá enn gleggra mótað inn í hug sinn
það sjónarmið í starfi sínu að fara svo með hvcrja
skepnu sem þeir liafa undir höndum, að hún geti
sýnt þeim það gagn, scm henni er eðlilegt, cftir eðli
sinu. Ef það mark næst, að allir bændur landsins
hafi fyrst og fremst hugfast þetta sjónarmið, setji á
að haustinu með tilliti lil þess, fóðri með tilliti þess,
sleppi fénu að vorinu með hliðsjón af því, og hafi það
stöðugt hugfast i umgengni sinni og aðbi'ið við skepn-
uinar, þá er víst að þrennt verður samtimis, bændur
liætta að verða heylausir að vorinu, meðaldilkurinn
og meðalkýrnytin hækka, og hreini arðurinn sem búin
gefa bændum vex og verður árviss.
Með þeirri vissu, að spor stigist áfram í þessa átt
á komandi ári óska ég öllum bændum starfsgleði á
árinu sem er að byrja.
Nýjársdag 1939.
Páll Zóphóniasson.
Sauðfjárræktarráðunauturinn.
Sumarið 193(5, er ég hafði lokið kandídatspróli í
landbúnaðarvísindum, réðist ég til Búnaðarfélags ís-
lands, til þess að gegna störfum sauðfjárræktarráðu-
nauts, fyrst um sinn að svo miklu leyti, sem mér ynn-
ist tími til frá framhaldsnámi því í landbúnaði, sem
ég halði þá ákveðið að leggja stund á næstu tvö árin.
Árið 1937 dvaldi ég erlendis frá áramótum fram í