Búnaðarrit - 01.01.1939, Page 81
B Ú N A Ð A R R I T
77
karakúlfjárrækt gæti orðið arðbær hér á landi, en
þar voru tveir karakulhrútar enn á lífi. Var einnig
ákveðið að vinna að þessum tilraunum á Iiólum í
Hjaltadal. Fól stjórn Búnaðarfélags íslands mér að
hafa yfirumsjón með þessum tilraunum og leiðbeina
hændum um ræktun karakúlfjárins eftir því sem
unnt væri.
Nú s. 1. haust kom eins og kunnugt er upp sá kvitt-
ur, að hingað til lands hefði l>orizt sjúkdómur í
sauðfé, áður hér óþekktur, sem heitir paratuber-
eulosis eða Johne’s-sýki. Kom í ljós, að þessi sýki var
meðal annars komin að Hólum í Hjaltadal. Varð það
auðvitað til þess, að ekki var þorandi að flytja það-
an nolckra hreinræktaða karakulkind, né annað fé.
Er því líklegt, að ekki verði unnt að halda þessum til-
raunum áfram, svo að gagni geti orðið. Má því þegar
kveða upp þann dóm, að tilraun þessi með innflutn-
ing karakulfjár til viðreisnar sauðfjárrækt lands-
mánna hafi gefizt í alla staði illa, vegna þeirra sjúk-
dóma, sem til landsins komu með þessu l'é, og á eng-
an hátt komið að gagni enn, en hafi orðið bændum til
slíks tjóns, sem aldrei verði metið, hvað þá bætt.
Þann 10. nóv. 1937 réðist ég sem sauðfjárræktar-
ráðunautur lil B. í. Um miðjan þann mánuð tók ég
far til Bretlands, til þess að halda áfram framhalds-
námi mínu.
Þann tírna af árinu 1937, sem ég dvaldi erlendis,
sáu þeir Gunnar Árnason búfræðikandídat og Stein-
grímur Steinþórsson búnaðarmálastjóri um þau störf
sauðfjárræktarráðunauts, sem ómögulegt var að láta
bíða heimkomu minnar, eða sem mér var ókleift að
inna al' höndum erlendis. Flest þau bréf sem bárust
lii Búnaðarfélags íslands snertandi sauðfjárræktina
árið 1937 voru mér send til svars. Ault þess skrifaði
ég nokkrar greinar um sauðfjárrækt í blöð og tímarit.