Búnaðarrit - 01.01.1939, Page 125
BÚNAÐARRIT
121
umferðarvegi, sem margir fara um, og þarl' að gæta
að þeim.
Gunnarsholt á Rangárvöllum og Stóri-Klofi í Land-
sveit eru miðstöðvar fyrir sandgræðsluna á Suður-
landi, þar er safnað mellTæi, þar er það þreskt og
geymt. Þar er einnig oftast geymt girðingarefni, verk-
færi og oft eru þar rnenn (.g hestar, sem senl er lil
annara stöðva, ef ineð þarf.
Víðast heldur sauðfé sig við sandgræðslugirðing-
arnar og er sumstaðar all áleitið að komast inn í þær,
það notar tækifærið ef það býðst l. d. slitni virstreng-
ur, hlið skilið eftir opið o. s. frv. Svo illa hagar til að
í tveimur sandgræðslugirðingum er tekinn ofaníburð-
ur í „Landveginn“, þær eru á Kambsheiði í Holtum og
á Stóru-Völlum í Landsveit. Þetta er mjög bagalegt
einkum á Stóru-Völlum, því að þar er malargryfjan
langt frá hliðinu og sést ekki frá henni til hliðsins,
það gleymist að loka hliðinu í hvert sinn og eru kind-
ur fljótar að skjótast inn, en sandgræðslusvæðið inn-
an girðinga er stórt og leitótt og því mikið verk að
ná því fé, sem þar hefir farið inn. Á þessum tveim
síðustu árum hefir verið lagður vegur yl'ir sandgræðslu-
svæðið í Bolungarvík liefir því sandgræðslan þar orðið
fyrir jarðraski og átroðningi, sem ekki hefir verið bætt
fyrir enn þá.
Sandgræðslugirðinguna i Sauðlauksdal hefi ég minnst
getað annast um, því að þangað er langt og lnin af-
skekkt. Hefir hún því verið að mestu í umsjá prests-
ins þar.
II.
Gróður í sandgræðslugirðingunum fer vel að og er
vaxandi. Girtu sandsvæðin sýna, hvað það er mikils
um það vert fyrir græðsluna að landið sé friðað. Það
er ómetanlet tjón, sem sauðféð gerir, ef það kemst inn
í sandgræðslugirðingarnar og fær tóm lil þess, að tína