Búnaðarrit - 01.01.1939, Page 222
218
BÚNAÐARRIT
orsakar það, að stærstu hrútarnir geta tæplega eða
alls ekki safnað nægum holdum á sínar stóru beina-
grindur.
t Norðurárdal í Mýrasýslu eru I. verðlauna hrútarnir
að meðaltali léttasti verðlaunaflokkurinn, en þeir
J)yngstir, sem engin verðlaun hlutu. Er þetta mjög
einkennilegt fyrirbrigði, sem sýnir hve stórgallaðir og
þá einkum holdþunnir stóru hrútarnir eru i Jæssari
sveit.
Ég vil vekja athygli lesandans á því, að ekki eru
gerðar sömu kröfur til vænleika (þunga) fjárins i
öllum landshlutum. Slíkt væri fjarstæða, vegna þess
hve staðhættir og þá líka búskaparaðferðir bænda eru
gjörólíkar í hinum ýmsu héruðum.
í Súður-Þingeyjarsýslu eru hrútarnir vænstir. Þar
er meðalþungi allra fullorðnu hrútanna 98,4 kg, en
I. verðlauna hrútanna fullorðnu 10(>,4 kg. f Suður-
Múlasýslu eru þeir mun léttari eða meðal]>ungi allra
fullorðnu hrútanna 79,4 kg og þeirra, sem I. verðlaun
hlutu 89,0 kg.
Eg lít svo á að t. d. sé mjög hæpið, að ]>að borgi sig
að reyna að eiga jafnþungt fé aílsstaðar í Suður-Múla-
sýslu eins og í Suður-Þingeyjarsýslu. Á síðar nefnda
staðnum eru landkostir víðasthvár ágætir, en vetrar-
ríki mikið. Vegna hins langa og gjafafrelca veturs,
þá borgar sig betur að eiga tiltölulega l'átt fé, en hver
einstaklingur sé sem arðmestur. Þá getur verið rétt
að eiga stórt fé, þótt það sé þurftarmikið, svo framar-
lega sem sumarhagarnir eru svo góðir að það (stóra
féð) nái að safna miklum holdum yfir sumarið.
A hinn bóginn er veturinn í Suður-Múlasýslu til-
tölulega mildur og sumarhagar þar í mörgum sveitum
miin lakari en í Suður-Þingeyjarsýslu. Vegna þessa eru
takmörk fyrir því, hve stórt fé er réttmætt að rækta
þar. Ef keppt er eftir því að fá íeð þar stórt, þá verður
]>að fóðurþyngra, gelur að minna leyti bjargað sér