Búnaðarrit - 01.01.1939, Page 246
242
BÚNAÐARRIT
eftir stærð og var notað mjög mikið til kynbóta um
iangt skeið.
Fremur fáir hrútar af því kyni hafa þó lilotið I. verð-
laun á sýningum s.l. haust, en margir góðir hrútar
áttu þó ætt sina að rekja til Gottorpsfjárins.
Bændur í V.-Húnavatnssýslu afþökkuðu sýningu
s.J. haust, en þar eru heimkynni Gottorpsfjárins, og átti
ég því eltld kost á að sjá eins marga hrúta af því ltyni,
sem ella myndi verið hafa. Mæðiveiliin hefur því miður
lagst illa á þetta fjárkyn og hefur það týnt svo tölunni,
að óvíst er, hvort það her aftur sitt barr.
Mýra- og Borgarf jarðarsýsla.
Tafla I sýnir livaða hrútar hlutu fyrstu verðlaun í
Mýra- og Borgarfjarðarsýslu.
I þessurn sýslum komu fremur fáir hrútar á sýn-
ingar, bæði vegna þess að orðið var fátt um hrúta vegna
fjárdauðans af völdum mæðiveikinnar, og svo hefir sá
faraldur dregið áhuga úr bændum fyrir kynbótum.
Beztu hrútarnir í þessum sýslum eru ættaðir úr Dala-
sýslu, af Kleifakyni.
Heildarsvipur fjárins í þeim héruðum, sem ég hefi
farið um, er mjög sundurleitur. Kynfestu vantar víð-
ast í féð og ber það vott um að samtök hafa verið
lítil um íjárræktina og óvíða stefnt að ákveðnu marki.
Það orkar þó eigi tvímælis, að vaxtarlag og holda-
far fjársins hel'ur batnað að mun, síðan farið var að
meta kjötið gæðamati og tekið var að brýna það fyrir
bændum, að ekki væri allt undir þunga fjárins komið,
heldur bæri að fá féð lika vel vaxið og holdgott. Sést
þetta greinilega á því, að í þeim sveitum á svæðinu,
sem ég hefi haldið hrútasýningar á, þar sem kjötið
hefur ekki verið flokkað og metið eftir gæðum, eru
hrútarnir að jafnaði mun verr vaxnir og holdþynnri en
annarsstaðar.