Dvöl - 01.07.1937, Síða 46

244
D V ö L
N ý j a r ú m i ð
Eftir Otto Rönbæk
Hamingjusamur var ívar Pétur
Hansen ekki. Þegar maður er ham-
ingjusamur, þá situr maður á rúm-
stokknum á morgnana og blístrar/
á meðan maður klæðir sig í nær-
buxurnar, en það gerði I. P. Han-
sen aldrei. Hann fór alltaf á fæt-
ur á sama tíma, þvoði sér, rakaði
sig, drakk morgunkaffið, leit í
blöðin, og opnaði svo verzlunina á
vissri mínútu. Og þegar konan
hans hafði „tekið til“ í íbúðinni,
fór hún niður til hans, og svo af-
greiddu þau viðskiptavinina hægt
og rólega, samtímis því sem þau
töluðu hægt og rólega hvert við
annað, eins og vera ber hjá hjón-
um, sem eiga arðsama verzlun.
Hr. og frú Hansen báru ,engar
sorgir né áhyggjur, líf þeirra
„rann“ áfram hægt og rólega, ekki
eins og tær lækur, eins og það er
kallað á skáldamáli, heldur eins og
vatnsbuna úr krana bæjarleiðsl-
unnar, — við skulum halda okkur
við veruleikann, — I. P. Hansen
og hans kona höfðu engan áhuga
fyrir skáldskap eða slíkum grill-
um.
Þegar I. P. Hansen og kona hans
á vordegi gengu út í skóg, þar sem
allt ómaði af vorhljómum, þröst-
urinn söng og fuglarnir kvökuðu
vorinu til dýrðar, þá sagði Han-
sen, eða kona hans: — „Það er
gott veður í dag,“ og með þeim
orðuip meintu þau nákvæmlega
það sama, sem mörg skáld, eink-
um þau yngri, geta skrifað um
heila bók.
I. P. Hansen borgaði vörur sín-
ar við móttöku, bæjargjöldin á
gjalddaga, og skattskýrsluna fyllti
hann út á réttum tíma.
I. P. Hansen var ekki eins og
sumir menn, sem annan daginn
ætla að rifna af lífsgleði, en eru
hinn daginn úldnir og örvinglaðir.
I. P. Hansen var alltaf eins, jafnvel
líka þegar wienarbrauðin báru á
góma.
I. P. Hansen fyrirleit wienar-
brauð; hvenær sem hann byrjaði
á því, og hversvegna hann gerði
það, er ekki hægt að segja, ekki
fremur en hægt er að segja um
það, livenær frú Hansen tók upp á
þeim sið, að hafa „napóleonskök-
ur“ með eftirmiðdagskaffinu.
— Það ætti að banna bökurun-
um að búa til wienarbrauð, var
Hansen vanur að segja, því að
wienarbrauð er hið ómeltanlegasta,
sem til er, þau eru miklu verri en
allt annað, það er ekkert eins ó-
meltanlegt eins og wienarbrauð.