Dvöl - 01.10.1938, Side 44

282
D V ö L
þreytulegur og strauk hendinni yf-
ir ennið.
„Og nú lifið þér eins og auð-
ugur maður?“
„Ég? Nei, síður en svo. Ég bý
í tveimur herbergjum og eldhúsi
og ráðskíonan mín er gömul og
írsk'. Þetta kom allt heldur seint,
og ég er hræddur um að ég yrði
eitthvað kynlegur, ef ég ætti að
fara að lifa eins og Vanderbilt.
Ég er hættur að lesa góðar bæk’-
ur, því að það er heill mannsald-
ur síðan ég hefi haft tíma til
þess.
Ég fer seint á fætur, fæ mér
langa morgungöngu, skrepp svo
inn á „klúbbinn“ og spila góða
stund við nokkra Metódistapresta.
Svo er það miðdegisverður og
miðdegisblundurinn á eftir. Síðan
út að ganga aftur, inn á „klúbb-
inn“ og svo kemur kvöldverður
inn, ávextir og kálmeti — mag-
inn þolir ekki lengur kjötmeti.
Petta er ekki eins skemmtilegt
líf og þér haldið. Yður langar ef
til vill til þess að vita hver á að
erfa mig? En það er nú það,
sem ég hugsa mikið um. Ég man
ekki eftir neinum, sem í raun og
veruí hefir gert mér gott. Ég gæti
gift mig ungri og laglegri stúlku
— — þú mátt trúa því, að þær
yrðu margar, sem vildu ná í
milljónirnar. En löngunin til þess
er nú líka farin. En nú vil ,ég
spyrja yður ráða. Er fallegt við
Miðjarðarhafið?"
„Hvort það er! Pér ættuð að
kaupa lystisnekkju og ferðast
þangað!“
„Ég hefi nú einmitt verið að
huffsa um þetta. Ég get fengið
keyptan ógurlega vandaðan bát.
Allt um borð er úr mahogni og
gljáandi messing — — og svo
teppin, speglarnir, salirnir og ká-
eturnar, allt er svo vandað, að það
er alltof gott fyrir einn venjuleg-
an syndugan mann.
Tíu manna áhöfn, með skip-
stjóra og matreiðslumanni, sem
hefiri lært í París. Þetta gæti orð-
ið heljarmikil ferð, fyrst til allra
þeirra ríkja og landa, sem við
lásum um þegar við vorum ungir,
og svo — — — og svo ef til
vill sem snöggvast heim í sveit-
ina mína. Ég gæti kastað akk-
erum úti á firðinum og skbtið þar
nokkrum kveðjuskotum úr mess-
ingfallbyssunum, svo að fólkið
yrði skelkað og spyrði: „Hver er
það, s em er kominn? Er það Nel-
son eða einhver keisari, eða sjálf-
úr páfinn í Róm? Svar: Nei, það
er Aas kennari, — hann, sem var
rekinn héðan einu sinni og stelpan
á Norberg sveik svo skammar-
lega“. Já, svona hafði ég hugsað
mér að það skyldi verða“.
„Þér skuluð gera alvöru úr
þessari hugmynd yðar, Mr. Aas“.
Hann brosti góðlátlega.
„Pér skiljið sjálfsagt að þetta
er aðeins hugmyndaflug. Pað er
ekkert framar, sem ég get gert.