Dvöl - 01.01.1942, Side 51

DVÖL
45
Vcgurmn til lijarlaus
JGftir Unto Scppanen
Leifur IIarald99on þýddi
A HÁIJM ÁSI stóð hvítt sumar-
hús. Hið neðra teygðu úr sér
lyngheiðar og furuskógabelti svo
langt sem augað eygði. Hafið sást
af dyraþrepum sumarhússins, en
rétt aðeins sem blá brydding neð-
an á loftinu lengst í fjarska. Innan
um furuskóginn óx hér og þar
greni, sem gnæföi yfir eins og turn-
ar í borg.
Neðan við ásinn var skógartjörn
eins og svart, starandi auga, sem
án afláts mændi á hvíta sumar-
húsið, brennandi af þrá eftir end-
urspeglun þess.
Vegur .... undarlega hlykkj-
óttur vegur, sem lá um mýrarfláka,
mishæðir, landamerki og dældir,
tengdi sumarhúsið við þjóðveginn,
þar sem umferðarskarkalanum
aldrei linnti, og þaðan var ekki
ýkjalangt til hafsins.
í húsi þessu dvaldi á sumrin
fögur kona .... kona, sem jafnvel
var hvítari en veggir hússins. Það
var Jelína, átrúnaðargoð tveggja
manna. Og þessir tveir menn voru
bræður.
Báðir höfðu orðið ástfangnir af
henni við fyrstu sýn; en eldri bróð-
irinn hafði séð Jelínu alllöngu
fyrr en yngri bróðirinn, Pavel, og
gengið að eiga hana.
Eldri bróðirinn tók einu sinni
Pavel með sér út úr sumardrung-
anum í borginni, þar sem hann
vann, og sagði við hann á leiðinni:
„Þú hefir ekki einu sinni séð
konuna mína, hana Jelínu! Vertu
nú hjá henni í nokkra daga, leiktu
fyrir hana á hljóðfærið, syngdu
fyrir hana, reikaðu með henni um
skóginn.... og róðu.... láttu ár-
arnar spæna upp vatnið á tjörn-
inni.... ég kem bráðlega aftur.
Jahá, þú hefir ekki einu sinni séð
hana Jelínu.“
Bræðurnir, sem hittust nú aftur
eftir margra ára fjarvistir, óku um
ilmandi lyngheiðarnar og tilbreyt-
ingarlaus furuskógarbeltin til hvíta
hússins, til Jelínu.
„Sumarhúsið þitt er æði af-
skekkt, bróðir góður.“
,.Ég á líka fallega konu, dreng-
ur minn.“
Þeir nálguðust nú óðum sumar-
húsið.
Við fyrsta augnatillit Jelínu varð
Pavel blindaður af ást til hennar.
Þau þrjú hlógu, sungu, léku á
hljóðfæri, skutu bátnum út á svörtu
tjörnina og gengu hlið við hlið um
lyngheiðina, ilmþrungna og titr-
andi af tíbrá. En Pavel gat ekki