Dvöl - 01.01.1942, Qupperneq 71

DVÖL
65
Medal liinna un^n —
DVÖL á ungum mönnum mikið upp að
unna. Frá upphafi hafa ungir menn
lagt drjúgan skerf til þess, að hún mætti
Vera svo úr garði gerð, að sómi væri að.
Enn treystir hún því, að æskumennirnir
reynist liðtækir, enda væri íslenzka þjóðin
illa á vegi stödd, ef hin unga kynslóð 1
landinu væri skipuð skussum einum og
skauðum. Þar er vaxtarbroddur þjóðlífs-
ins, sem unga kynslóðin er. Sé hún illa að
manni, hlédræg, löt og getulítil, á þjóðin
hnignun vísa, þar til á ný vex upp í land-
inu þróttmikil kynslóð, sem hrífur hana
Upp úr öldudalnum.
Aðstandendur Dvalar hafa í hyggju að
helga ungum mönnum, sem fást við að
sinn í gömlu smiðjunni. Þar skyldi
hann að lokum hníga aldraður að
jörðu, eins og faðir hans.
Mikael hélt för sinni áfram með
lik bróður síns í faðmi sér. Sólin
Varpaði geislaflóði í andlit hans.
Særður og íþyngdur byrði sinni
hljóp hann áfram inn í geisla
hennar.
Þá sundurtætti miskunnsöm
sprengja brjóst þessara bræðra,
sem höfðu nálgazt svo mjög hvorn
annan. Hjartablóð þeirra blandað-
ist, þar sem þeir lágu á jörðinni,
hvor í annars faðmi.
Andlitsdrættir þeirra beggja voru
festulegir en þó mildir í dauðanum.
heir voru svo óumræðilega líkir.
hað gat fullkomlega virzt sem þeir
Væru ein sál — í tveim líkömum.
yrkja og semja sögur og listrænar ritgerð-
ir, talsvert rúm í ritinu, hasla þeim þar
völl, ef svo mætti segja, annað veifið að
minnsta kosti — svo fremi sem kostur
verður á slíku efni, að báðum aðilum
megi vera til nokkurrar fremdar, höfund-
unum og ritinu, og lesendum til umhugs-
unar og ánægju.
Dvöl hefir í níu ár verið vinsæl — og
fengsæl — meðal æskulýðsins. Ýmsir eru
þeir, er hafa sent henni fyrstu kvæði sín,
sögur og þýðingar til birtingar. Það er
gott hlutskipti, sem Dvöl vill gjarna vera
verðug að njóta — framvegis sem hingað
tu.
Að þessu sinni koma tveir ungir menn
fram á sjónarsviðið í Dvöl, Jónas Tryggva-
son og Jón Óskar. Mjög er skáldskap
þeirra ólikt farið, enda munu ólík sjónar-
mið liggja honum til grundvallar. Þarf
enginn um það að villast, þótt annar tali
i Ijóðum, en hinn beiti söguforminum.
Jónas Tryggvason er bóndasonur úr
Blöndudal í Austur-Húnavatnssýslu. Hann
er 26 ára gamall. Alla ævi hefir hann
dvalið í föðurgarði, Finnstungu í Blöndu-
dal, nema nokkra mánuði, er hann var til
lækninga í Reykjavík, vegna meðfæddr-
ar augnveilu. Eigi hefir hann átt kost á
annarri skólafræðslu en þeirri, sem veitt
er í barnaskóla í sveit, og mikill bóka-
lestur er honum ekki hentur vegna augn-
veilunnar. Eitt kvæði mun áður hafa birzt
eftir Jónas.
Jón Óskar Ásmundsson er uppalinn á
Akranesi. Hann hefir stundað nám í Reyk-
holtsskóla og Flensborgarskóla og lokiö
gagnfræðaprófi. Nú er hann við nám í
Tónlistarskólanum. Hann er tvítugur að
aldri. Ein smásaga hefir áður birzt eftir
Jón Óskar og nokkur kvæði.