Hlín - 01.01.1955, Blaðsíða 78

76
Hlín
skemtileg sjeu þau unnin af áhuga og trúmensku. — Því
þá gefa Iþau starfsgleði, og starfsgleði er eina varanlega
gleðin, sem menn geta veitt sjer. — Eða kannist þið ekki
ölil við muninn á því, að skemta sjer eftir vel unnið dags-
verk og að loknu stanfi, eða hitt, að skemta sjer til þess að
gleyma nauðsynlegum skyldustönfum.
Jesús Kristur, leiðtogi okkar kristinna mann,a sagði, að
mennirnir hefðu um tvo vegi að velja: Hinn breiða og
auðfarna veg, sem margir gengju og lægi til glötunar, og
hinn þrönga og þyrnum stráða veg, sem lægi til lífsins og
eilífðarinnar. — Þó að jeg aldrei sem barn, og þaðan af
síður sem fuLlorðinn maður, hafi trúað á eilífa glötun og
útskúfun fordæmra, þá hef jeg reynt og vil leiða rök að
því, að hin auðveldasta leiðin liggur oftast til ófarnaðar
iþegar í þessu líifi. — Og eins hitt, að rjetta leiðin, en ekki
sú ]jetta, liggur til sigurs og lífsgleði. — Það er Ijett að
vera með í því að eta sælgæti og reykja sígarettu. Einnig
að drek'ka áfengi. — Það er ljett að lieimta peninga af
pabba eða mömmu og gera miklar kröfur til annara, en
ilitlar til sjálfs sín. — Jeg viðurkenni fúslega, að jeg nota
ekki tóbak, og það er vegna þess að jeg tími því ekki, og
veit að það er óhollur óþarfi. — Jeg hef komist það langt
í að neyta áfengis, að jeg hef fundið, að jeg var ekki alveg
eins og mjer var eðlilegt að vera. — Þá hef jeg hætt, vegna
þess að jeg er ekki meiri maður en það, að jeg þarf á öll-
um mínum vitsmunum iað halda til þess, að gera það sem
jeg vil gera og láta hitt sem mest ógert.
Eða finst ykkur ekki þar sem fátæk hjón reykja bæði,
og eru auk þess að einhverju leyti þrælar áfengisnautnar,
en eiga varla ifyrir því nauðsynlegasta, sem þau þurfa að
veita sjálfum sjer og börnum sínum, að þau mættu hugsa
til þess með samviskukvölum, er þau lögðu út á þá auð-
förnu, en jafnframt skaðlegu braut, að venja sig á þennan
fánýta óþverra?
Það var ekki Ijett nje greiðfær leið, og ekki áhættulaus,
er björgunarsveit ísafjarðar og togaraskipshafnir voru í