Hlín - 01.01.1955, Blaðsíða 135

Hlin
133
giftist, en var orðin ekkja, þegar jeg man eftir henni. Hún var hjá
hjá foreldrum mínum til dauðadags. — Svo voru tveir sveitar-
ómagar, karl og kona, bæði orðin roskin og lasburða, en ómiss-
andi á heimilinu, að okkar dómi, barnanna.
Það er svo bjart yfir minningum mínum um alt þetta gamla
fólk, að jeg vil ekki skemma þær með því að lýsa þeim með ófull-
komnum orðum mínum.
Jeg var yngst af 11 systkinum. — Faðir minn sagði oft við mig,
að hann ætlaði að vera í horninu hjá mjer í ellinni. En það fór nú
svo, að jeg giftist í annan landsfjórðung. — Fyrstu árin mín hjer
dvaldi faðir minn hjá okkur tíma og tíma, en nú er það búið að
vera, því hann er orðinn svo lasburða, að hann er ekki fær um
að fara á milli, enda kominn á níræðisaldur. — Hann kýs eðlilega
heldur að vera kyr í heimahögunum, en að flytja í ókunnugt um-
hverfi. — Synir hans tveir búa á ættaróðalinu, og þar er gamli
maðurinn umvafinn ástúð og umhyggju þeirra og tengdadætra
sinna og barnabarna.
Um það leyti, sem við fluttum í nýja húsið okkar, fór jeg þess
á leit við sveitarstjórnina hjerna, að taka sveitarómaga, sem ráð-
stafa ætti á elliheimili. Jeg sótti þetta eins fast og jeg gat, en ekk-
ert dugði. Gamli maðurinn var látinn á elliheimili á þeim for-
sendum að hann hefði aldrei getað verið nema stuttan tíma í stað,
því þá hefði bæði hann og þeir sem hann dvaldist hjá verið orðnir
yfir sig leiðir á samvistunum. — Maðurinn undi sjer ekki á elli-
heimilinu, en sveitarfjelagið greiddi 15 þúsund krónur með hon-
um árlega. — Gerð var fyrirspurn á sveitarfundi, hvort ekki mætti
komast af með minna, en svarið var bara, að gamli maðurinn væri
svo einstaklega erfitt gamalmenni. — Ekki svo meira um það. —
Svo liðu árin. — Einn góðan veðurdag frjetti jeg um annan
gamlan mann sem þyrfti verustað, en þegar til kom var honum
þegar ráðstafað.
Það er eins og mjer eigi ekki að auðnast að fá gamla manneskju
mn á mitt heimili. Maðurinn minn er á sömu skoðun og jeg með
það, að börn hafi mjög gott af að umgangast gamalt fólk. En hon-
um finst auðvitað ekkert hægt að gera í þessu, og segir, eins og
satt er, að við höfum ekki reynslu af því, hvernig okkur mundi
takast það ef á reyndi. — Við eigum 4 börn innan fermingaraldurs,
°11 vel frísk og kát. — Jeg hef drepið á þetta við tvær nágranna-
konur mínar, en þeim finst, held jeg, að mjer sje ekki almennilega
sjálfrátt. Mjer dettur það líka stundum sjálfri í hug.
°g þó jeg heyri suma kunningja mína segja að tengdamamma