Melkorka - 01.09.1949, Síða 25

TÍZKAN BREYTIST
Eftir Gretlie Benediktsson
Skeyti frá París: sídd pilsanna er þetta
rnarga sentímetra frá gólfi, — auglýsing frá
Ameríku: ný undrasmyrsl, — dönsk tízku-
blöð: Lundúna-tízkan stillir í ltóf fyrilmæl-
um frönsku tízkuhúsanna. Þannig áfram og
áfram. Hraðinn einn í þróun og útbreiðslu
er öðruvísi en áður, tízkan er stöðugt að
breytast nú senr fyrr, oftast svo að ekki ber
mjög mikið á, stundum í stökkum.
Alltaf hafa konur og karlmenn reynt að
fylgjast með breytingunum, aðeins tiltölu-
lega örfáar undantekningar itafa spyrnt á
móti; fleiri liafa farið út í öfgar til að þykj-
Madame de Sévigné
ast ,,móðins“ á livaða sviði sem er, — þó
sjaldan eins rækilega og rómverskar keisara-
ynjur, er létu myndhöggvara gera brjóst-
rnyndir af sér með lausum hárkollum, til
þess að vera búnar við tízkubreytingum!
Oft hafa nýjar tízkur þótt hlægilegar eða
klaufalegar, en samt hafa þær oftast nær
sigrað. Á seytjándu öld skaut upp mörgum
einkennilegum hárgreiðslum með alls kon-
ar skrauti við frönsku hirðina. Ein þeirra
var kölluð „á la Hurlubrelu“, — eins kjána-
leg í okkar augum og nafnið sjálft. Urn hana
skrifar tígín frönsk kona, Madame de Sé-
vigné dóttur sinni árið 1671, þegar fræg
tízkudrós kom henni á framfæri: „Ég hef
skemmt mér vel yfir Hurlubrelu-hárgreiðsl-
unum; mig gæti langað til að skella lófan-
um ofan á sumar þeirra. 'Ég er sammála
Ninon sem sagði: „La Choiseul greifynja
var alveg eins og grænmetisskál á lélegæi
knæpu.“ Líkingin var fyrirtak." — En ári
síðar hefur Madame vanizt þessu, meira að
segja skrifar hún að hún sé búin að láta
klippa hár dótturdóttur sinnar og greiða
það á la Hurlubrelu sömu greiðslunni sem
var svo hlægileg árinu áður. Og aumingja
barnið var aðeins hálfs annars árs að aldri.
Einkennileg er yfirleitt sú tilhneiging að
klæða smákrakka eins og fullorðið fólk. Ég
sá um daginn í íslenzku dagblaði ameríska
mynd af móður og barni á alveg sanis konar
náttkjólum og inniskóm og með sömu hár-
greiðslu. í sjálfu sér alveg saklaust; en á
Nationalmuseet í Kaupmannahöfn eni
geymd nokkur tvö hundruð ára gömul líf-
stykki, meðal annars tvö á stelpur, fjögra—
fimm ára garnlar. Þau eru engu síður hrein
píningartæki en lífstykki fullorðinna
MELKORKA
65