Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1890, Blaðsíða 31

29
var barn. Hinn kóleriski piltur verður að vera kon-
ungur lijá stallbræðrum sínurn; liin kóleriska stúlka sct-
ur sig í drottningarsætið meðal stallsystra sinna, og
finnur ekki lítið til sín, finnur pað glöggt, að lnin er
liinum i'remri. En geti pau ekki pannig ráðið öllu,
liypja pau sig heldur burt úr barnaleiknum en að pau
iáti aðra hafa ráðin, og reyna svo að glepja ánægjuna
fyrir hinum með fyrirlitningu og illmæluin.
Hið kólerlska barn er áræðið og hugdjarft; engin
tálmun aptrar pví. J>að harðnar pvert á móti við hverja
mótspyrnu. Ekkert trje er of hátt fyrir pað, enginn
skurður of djúpur. J>að er ekki hrætt við neitt, og jafn-
vel pó að svo væri, mundi pað ekki gangast við pví.
Hinni kólerisku stúlku pykir yfir höfuð að tala meira
gaman að peim leikjum, sem eptir eðli sínu eiga bezt
við drengi, heldur en peim, sem samkvæmt eðli og vana
ern mest stúlkuleikir; liún vill vera kvennhetja, og peg-
ar liún er orðin fullorðin er hún einatt kvennfrelsisvin-
ur. Víst er pað, að öll kvennfjelög, sem á seinni ár-
um hafa sprottið upp, eins og grasið á jörðunni, og sem
liafa pað augnamið að efla kvennfrelsið, eiga flesta viui
og áhangendur meðal kóleriskra kvenna. Hinn kóler-
islci piltur hefur ánægju af öllu, sem krefur hugdirfsku,
snarræðis, atorku. Hann elskar hesta og ljómandi vopn
um fram alla hluti, og vill helzt verða herinaður eða
veiðimaður.
fessi röskleiki, einurð og viljafesta, sem er prýði
hvers manns, og sem einuig vekur eins konar virðingu
lijá börnum, — allir pessir kostir tapa sjer svo opt hjá
hinu kóleriska barni, af pví að pað vantar blíðu. Pað
er opt slæmt við önnur böru, en pó miklu fromur við
skepnur. Að pessu leyti er pað harla ólíkt sangvínsku
barni, svo að miður fer. Hinn kóleriski dreugur geng-
ur opt með stein í hendinni; hann á bágt með að láta